যিয়া। [ ৫৩; ৩-৫৪ , ১২। আৰু তেওঁক দেখিলে আমি যেন তেওতাল পাব যিলেৰ ভাৰী। ৩ পাৰে, এনে সৌন্দৰ্য্য দেয় নাই। তেঘৃণিত আৰু মানুহাৰায় পৰিত্যক্ত হল; তেওঁ শোক | হে প্ৰসৱ না , তুমি আনন্দগান তুৰ আঘামা-পৰিচিত; যাৰ পৰ মানুহ | ফৰা, হে প্ৰসৱবেদনা নোপোৱা নী, তুমি মুখ ঢাকে, তেও তাৰ নিৰি; কে তুচ্ছ কৰা | গান কৰিবল খৰা, আৰু উজাৰনি কৰা; কিয়নে, হল, আৰু আমি তেওঁক যোৰা নাই।। যিহোৱাই কৈছে, বামী একা নীৰ সন্তান ও পেতে আমাৰ যাতলাবেৰ ললে, আৰু| অনাধিনীৰ সন্তান অধিক বি। তুমি আলো আমাৰ যোগ্য তা বলে; তথাপি আমি হলে ভাই বল কৰা, আৰু আপোন নিন্য তেও আঘাতিত, ঈশ্বৰ ৰায় প্ৰতি , আৰু কাপবোৰ বিস্তাৰ কৰা যাক; তুমি বলে দুঃখিত যোৰ কৰিলে। কিন্তু আমাৰ অধৰ্ম ভয় নকৰিবা; তোমাৰ আপাম হড়ী দীঘল বোৰ নিমিতে তেওঁক ধোল হল, আমাৰ • আৰু খুটিবাৰ শকত কৰা। মিনো তুমি অপৰাববোৰৰ নিমিতে গুৰি কৰা হল, আমাৰ সোহাত আৰু বাওঁহাতে বিস্তাৰিত হব, আৰু শনিক শান্তি তেওঁৰ ওপৰত পড়িল, আৰু তোমাৰ মানবিলাকে মাতিবিলাক মাণিত তে গাৰু ল হ কোবৰ ৰায় আমি ] ভোগ কবি, আ স হোৱা নগৰবোৰ হলো। আমি সকলোৱে মেয়ৰ মিলিকৈ পথে। • মান্যবৰ বাসস্থান বিন তুমি য় নৰিা ,কা। গৈছিলো; এতিজনে আলোম আপোন বা তুমি লতি নবো; বিবৰ্ণ নহব, কিনে লৈছিলে; আৰু যিহোৱাই আমাৰ কলোৰে তোমাক লাজত পেলোৱা নেব। কাৰণ তুমি অপৰাধ, তাৰ তেৰ ওপৰত দিলে। আপোন যৌবনকালঃ লাল পাহৰিবা, আৰু • তে উপৰ পালে, তথাপি নয় হৈ আপো-! তোমাৰ বিধৱা-অৱস্থাৰ অপমান মন আৰু নাৰ মুখ নেমেলিলে; তে কাটিবলৈ নিয়া মেৰ। ৫ নোখি। কিয়নো তোমাৰ নিৰ্মকৰ্তাই পোৱালিৰ, ৰা নোম কটিয়াৰ আগত বিষয় নি। তোমাৰ স্বামী; বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱা তে বকা মাইকী যেৰ নিচিনা আলি, এনে কি নাম; আৰু ইয়েলৰ পবিত্ৰ নাই তোমাৰ ৮ আপোন মুখকে নেমেলিলে। তেক উপৰ।। মুক্তিদাতা; গোটা পৃথিবীৰ বলি ৰে আৰ দাৰ ৰায় নিয়া হল, আৰু কে। প্ৰখ্যাত। কাৰণ এড়ি থাৱা আৰু মনত দুখ যে সীমাৰীবিলাকৰ দেশৰ প্যা। বিদে | পোৱা, এনে কি, তাগ কৰা যৌবনকাল গাধাৰ হল, জেৰ কাললোকবিলাকৰ মাৰ কোনে | নিচিনাকৈ যিহোৱাই তোমাক আয়ান কৰিলে, ইয়াক বিবেচনা কৰিছিল। মোয়লাৰি অধৰাইয়া তোমাৰ ঘৰে কৈ। মা অলপ সময় ৯ কাৰণেই তেওঁ আতিত হল। আৰু লোকে দু-| নিমিত্তে মাথোন তোমাক ত্যাগ কৰিছিলো; বোৰৰ গত তেওঁৰ মৈম নিৰুপণ কৰিলে।। কিন্তু অধিক মাৰে ময় তোমাৰ গোটাম। বাণ আৰু মৃত্যুহ তো ধনৱনৰ লগত আছিল; পানী উঠাৰ পৰে খং উঠাত, ময় এক মুহুৰ্ত তথাপি তেও কোনো অত্যাচাৰ কৰছিল,আৰু | | নিমিত্তে তোমার পরা মোর মুখ লুৱাই রাখি তোর মুখত কোনো চুল, কথা নাছিল। ছিলো; কিন্তু চিরকলীয়া মরমেরে ময় তোমাক ১• পি কে গুৰি কৰিবলৈ যিহোৱাৰু ইহা দয়া করিম, তোমার মুক্তিদাতা যিহোৱাৰ হল; তে তেক যাতনাত পেলালে। তুমি ১ কৈছে। কিয়নো মোর আগত এয়ে নোহ্য কাল তে প্রাণ পাপার্ধক বলিপে উৎসর্গ করার আলসারে নিচিনা; সেই নোহর কাল ল পাছে তেওঁ নিন বংশ দেখি, তেওঁ দীর্ঘীবি সমূলে পুনরায় পথিবী আপ্লাবন নকৰিব বুলি আৰু তেওঁর হাতর রায় যিহোৱাৰ মনো ময় যেনেকৈ শপথ করিছিলো, তেনেকৈ ম্য ১১। শি হব। তো আপনি এণর দুধের এতিমাও শপথ করি, যে, ময় তোমালৈ ফল দেখি হব; মোর ধার্মিক দাস অপান ১• নও, আৰু তোমাক ধমূকিও নিদি। কারণ জান নারায় অনেক ধাৰিক কৰি, আৰু পর্বতবোৰ গুচি যাব, আৰু গিৰিবোৰ স্থানা ১২ তেরেই সিবিলাক অপরাধ, তার বব। এই ব; কিন্তু মোর দয়া তোমার পরা নুচি, আর হেতুকে ময় মা লোকবিলাকৰ লগত তেক এক মোর শানিক নিয়মটি লরচর না, তোমাক অংশ দিম, আৰু তে পরামীবিলাকৰ লগত অনুগ্রহ করোতা যিহোৱাইয়া।ৈ। সুব্য ভাগ কৰি লব; কারণ তে মৃত্যুলৈ| ১১ হে দুখিনি, যে ধুমুহাৰ ধারায় আঘাত আপোন ৰ গালি দিলে, অ অধীদের | আর নানা নোপোৱা অনী, দেখ, মা কাল লগত লেখত পড়িল। তথাপি তে অনেক দি তোমার শিল বহুৱাম, আর নীলকান্তমণিতে পাথর আর বলে, আৰু অৰীবোৰ নিমিতে| ১২ তোমার ভিতিফুল স্থাপন করি। ময় পর অনুরোধ করিত্রে। | মণিরে তোমার চুভাবোর, সুকান্ত সখিরে 700
