| গীতমালা: (১০৩; ১২-১০৪; ২। 'পূব পৰা পশ্চিমলৈ যিমান দুঃ, • •|• যিনাই তাহোক আপনাৰ দৃত, তেও আমাৰ অপৰাধে আমাৰ পৰা সিমান দূৰআৰু আপোনাৰ পৰিচাকবিলাকক অগ্ৰিশিখা- | কৰিলে। . . প কৰে,যেইনা তুমিয়েই। ১৩ বাপেকে আপিন সনক বে কাৰ দৰে; 1 কেতিয়াও লৰচৰ নোহোৱাকৈ তেও পৃথিবীৰ যিহোৱাই তেওঁলৈ তা ৰাখোবিলাক কৃপা | মূল স্থাপন কৰিলে। তুমি তাক বৰ নিচিনাকৈ গভীৰ জলেৰ ১০ কিৰো তেৱেই আমাৰ গঠন জানে, •• | আ দৰ কৰিল; | আমি যে ধূলি মাখেনি, তাক তেওঁ লোৱৰণ কৰে। পৰ্বতৰা ওপৰলৈ আসা উচিত। ১৫ মামুৰ আয়ু বলে তৃণৰ নিচিনা; • তোমাৰ ধমকিত সেইবোৰ পলল; | পথাৰৰ ফুলৰ দৰে লি প্ৰফুল্লিত হয়। তোমাৰ গান শক্ত সেইবোৰ বেগেৰ চি ১৬ কিয়নো তাৰ ওপৰেদি বায়ু লালেই সি নাই- কিয়া , পৰ্বতবোৰ ওখ, আৰু উপকাৰে চাপ্য হল; আৰু তাৰ ঠায়ে তাক আৰু চিনি নেপাব। তুমি নিৰুপণ কৰা ঠাইলৈ জলসমূহ গল। ১৭ কিন্তু যিবিলাকে যিহোৱাৰ নিয়ম কৰে, সেইবোৰ শাৰহব নোৱাকৈ, আৰু তেওঁয় আদেশবিলাক পালন কৰিবলৈ| সেইবেৰে পৃথিবী চাকিৰলৈ উলটি আৰি | সোৱণ কৰে, নোৱাকৈ, ১৮ তেওঁৰ এনে কাৰীৰিলকিৰ ওপৰত তেওঁৰ দয় তুমি এটী বীমা স্থাপন কৰি। | অনাদি কালৰ পৰ। অনন্ত কাললৈকে ১০ তে উপকাইদিৰ পানী পাই দিয়ে; | সেইবোৰ পৰ্বতৰ মাৰেদি হৈ যায়। | আৰু সিবিলাকৰ পপ মাতিবিলাকৰ ওপৰত ১১ সেইবোৰত সকলো বনৰীয়া পৰ পান কৰে;
- তেওৰ ধাৰ্মিকতা ঘিৰে থাকে। | সেইবোৰৰ ৰায় বনৰীয় গাধবোৰে তৃ
১৯ যিহোৱাই যত আপোন সিংহাসন স্থাপন | পায়। | কৰিলে, • ১২ সেইবোৰৰ দাতিত আকাশ পক্ষীবেৰ বা আৰু তেওঁৰ শাসন সকলোৰে পৰত আj.1 লয়, • যে যিহোৱাৰ বিলাতেৰ ধন্যবাদ কৰা; 1 গহৰ ভালবোৰৰ মত গান কৰে। তেওঁৰ বাক্যলৈ কান পাত্তি ভেৰ বাক্য সি ১৩ তেওঁ আপোনাৰ ওপৰ খোটালিৰ পৰা পৰ | কৰত যে পাৰমী বীৰবিলাক, | বেৰত পানী ৰিয়ে; তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা। তেওয় কৰে কলেৰ পৃথিবীখন পড়ি। ২১ হে যিহোৱাৰ বাহিনীসমু, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ ১৪ তে পৃথিবীৰ পৰা অহাৰ উলিয়াবলৈ, | কৰা; | পোয়ৰ নিমিতে ধাহ, মানুহৰ ব্যৱহাৰ | হে যিহোৱাৰ ই পৰ কৰো তেৰ পৰি | নিমিশেল গলায়; | চাকবিলাক, তেৰ ধন্যবাদ কয়।। . | ১৫ মাৰ মন আনন্দিত কৰোতা এস, ২২ ৫ যিহোৱাৰ কাৰ্যবিলাক, তেzৰায় সকলে মুখ উল ৰাত তেল, | ঠাইত তেওৰ ধন্যবাদ কৰা; | আৰু চিত্ত সবল কৰেতা আৰ ভেও উপ | ৫ মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। | ১৬ যত আইবোৰ বা লয়, যিহোৱাৰ এনে হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। গোয়, হে মোৰ শৰ যিহোৱা, তুমি অতি | তেওঁ রোৱা লিনোনর এনে এ বৃবো, | মনি; | পরিত্ব। তুমি মহিমা আৰু এপেরে বিৰিত। ১৭ বড়টোকোলাৰ পৰুে হলে, দেবদারু বৃক্ষ ২ তুমি বর করে দীপ্তি পিলিম, বেই সিহঁতৰ যত্ন। চত্ৰতাপৰ নিচিনাকৈ আকাশমণ্ডল বিস্তার |৮ ওখ পর্বতোর বারীয়া ছাগর একা চাই; | করিছ। | শিবের চাকন অশ্বিন। ৩ বি অনাই অলরাশিত আপোনার খোলির। তেওঁ সময় সিপৰ ফরিষৰ নিমিত্তে চত্ৰ নিৰা কাঠবোৰ বহুৱায়, | করিলে; যি অনাই আপোনার মেষবোৰ আপোনাৰ সুৰ্যই আপোনাৰ অন্ত যোৱা সময় জানে। | রং করে, • তুমি অন্ধকাৰ কৰিলে রাতিয়; যি নাই বায়পি ভেউকার অযোৱা কৰুে, তেতিয়া জারণী পাবে লাইফুর। 690
