৫৪ ৬ গতমালা। (৩১; ৮-৩২;। ৮ আৰু মোক শত্ৰুৰ হাতত সোধাই নিদিলা; |• তুমি মনুষ্যবিলাকৰ কুমন্ত্ৰণাৰ পৰ সিবিলাকক বহল ঠাইত তুমি যোৰ ভৰি ৰাখিলা। তোমাৰ মুখ স্থানত পুকুৱাই ৰাখোতা, ৯ হে যিহোৱা,মোক কৃপা কৰা, কিয়নো ময় ঠেকত | জিবাবোৰে বিৰুদ্ধ কৰাৰ পৰ সিবিলাক পড়িছে; | তোমাৰ আবাসত ৰাখো। মনৰ দুখত মোৰ চকু সেমাই গৈছে, এনে কি, ১ যিহোৱা ধন্য ওক; | মোৰ প্ৰাণ আৰু শৰীৰোক্ষীণ হৈ গৈছে।! কিয়নো তেও এখন দৃঢ় নগৰত মোলৈ আশ্চৰিত ১০ কিয়নো শোকত মোৰ জীৱনৰ শেষ হৈছে, | দয়া কৰিলে। হুমুনিয়াহ মোৰ বছৰ কেইটাৰ অন্ত হৈছে; |২২ ময় মনৰ অধৈৰ্য্যত কৈছিলোঁ, “ময় তোমাৰ মোৰ অপৰাধত মোৰ শক্তি লোপ পাইছে, দৃষ্টিৰ পৰ উচ্ছা হলো।” আৰু মোৰ অবিবাৰ শুকাই গৈছে। তথাপি ময় তোমাৰ আগত কাৰোক্তি কৰা ১১ মেৰি সকলো শত্ৰুৰ কাৰণে ময় নিন্দনীয় হৈছে; | সময়ত, তুমি মোেৰ কাকৃতিৰ ৰ নিল। এনে কি, মোৰ ওচৰচুৰীয়াবিলাকৰ আগত ২৩ হে যিহোৱাৰ সাধুবিলাক, তেওঁক প্ৰেম কৰা; | ময় অতিশয় নিন্দনীয় হৈ, যিহোৱাই বিশ্বসীবিলাকক ৰক্ষা কৰে, আৰু মোৰ চিনাকীবিলাকলৈকো ময় তাৰ কাৰণ কিন্তু গৰ্ব্ব-আচৰণ কৰোববাৰক অধিক প্ৰতি | হৈছে; | ফল দিয়ে। যিবিলাকে মেকি বাহিৰত দেখিবলৈ পায়, ২৪ হে যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰোতবিলাক, | সিবিলাক মোৰ পৰ পলায়। বলৱন্ত হোৱা, তোমালোকৰ হৃদয় শহীয়াল ১২ ময় মৃত লোকৰ নিচিনা মমৰ পৰ বিস্মৃত | ওক। ৩২ মচক ময়গা পাত্ৰৰ নিচিনা হলো। কীল নামে দায়দৰ ৰচিত গীত। ১৩ কিয়নো ময় অনেকে দিয়া অপবাদ ধ্বনি, চাৰিওফালে ভয় আছে; ১ যাৰ অপৰাধ ক্ষমা কৰা হয়, সিহঁতে মোৰ অবিতে অলিচ পাতিছে, যাৰ পাপ ঢাকা হয়, সেই জন ধন্য। মোৰ প্ৰাণ লবলৈ কৃমণ কৰিত্ৰে। ২ যি মানুহৰ দোৰ যিহোৱাই নিলিখে, ১৪ কিন্তু, হে যিহোৱা, ময় হলে, তোমত | আৰু যাৰ মনত প্ৰবঞ্চণা নাই, সেইজন বনা। কৰি; | • ময় যেতিয়া পাপ স্বীকাৰ নকৰি মনে মনে ময় কৈছে, “তুমিয়েই মোৰ ঈশ।” আছিলো, ১৫ মোৰ সকলো সময় তোমাৰ হাত আছে; 1 তেতিয়া, ওৰেদিনটো কেঁকাই থকাত মোৰ অস্থি মোৰ শক্ৰবেৰিৰ হাত, পা, আৰু মোৰ তাড়না- বোৰ ক্ষয় পাইছিল। | কাৰীবোৰৰ পৰ মোক উদ্ধাৰ কৰা। ৪ কিনে দিনে ৰাতিয়ে তোমার যত মোর ওপর ১৬ তোমার দাসলৈ তোমার মুখ উজ্জল করা; গধূৰ হৈ আছিল, তোমার দুয়ারে মেকি পরিত্রাণ করা। মোর গার রস পরিবর্তন হৈ ঘামকালির খালি ১৭ যে যিহোৱা, মোক বঞ্চিত হবলৈ নিদিবা, যেন হৈছিল। (চেল। কিয়নো ময় তোমার আগত প্রার্থনা। করি। ৫ময় তোমার আগত মোর পাপ লৈ কঢ়িলে; দৃষ্টবোর বঞ্চিত হওক, সিহঁতে চিয়েলিত নিজম মোর অপরাধ আৰু লুকুৱাই মেরাখিলে; | দি থাকো। ময় কলো, “যিহোৱাৰ আগত মোর অপরাধ লৈ ১৮যি মিছলীয়া ওঠে অহঙ্কার আর হেয়ঞ্জানেরে | কাঢ়িম;"। থাকিবিলাকৰ বিপক্ষে গৰ্ব্ব-কথা কয়, সেয়ে | তাতে পাপত পড়া মোর দোষ তুমি ক্ষমা করিল। বোবা হওক। • এই নিমিত্তে প্রতিজন সাধুৱে তোমাক পাৰণ কালত তোমর আগত প্রার্থনা করোক; ১৯ যি মল তোমালৈ ভয় করোতবিলাকৰ নিমিতে। | অৱশ্যে মহাপ্লাবনেও সেই জন্য এর তুমি সাঁচি থৈ, | নেপাব। যি মল মনুষ্যসন্তানবিলাকর সাক্ষাতে, তোমাত • তুমি মোর গুপ্তস্থান; তুমি মোক সটয় পর আশ্রয় লোৱা লোকলৈ তুমি সাধন উজার করে; করিয়া, মুক্তির জয়ধ্বনিরে তুমি মোক আরি রাখো। তুমি দিয়া সেই মল কেনে মহৎ। [নো। 548
