at " একে এম বিদায় ৩; -৪; ১১।] ৪ ৬৭ বিহোৱাৰ মন্দিৰ চিলি স্থাপিত হোৱা মন্দি সনাত নানা নাতি লোকে বিঘিনি ৭ নাছিল। পাছে লিবিলাকে শিল-কাবিলাকক আৰু বাঢ়ৈবিলাকক ৰুপ দিলে; আৰু পিৰসৰ বল কোৰ পৰা লোৱা অনুমতি অনুসাৰে পাছে,বন্দী-অৱশ্বৰ পৰাঅহা লোকবিলা- লিবানোনৰ পৰ। যাকোলৈ সাগৰ তীলৈ কে ইস্ৰায়েল, ঈশ্য যিহোৱাৰ উদ্দেশে এট। এৰ কাঠ আনিবৰ নিমিত্তে চীদেনীয়া আৰু মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছে বুলি যিদ আৰু বিনা- তুৰীয়বিলাকক আহৰ, পেয় ব্য, আৰু তেল। মীৰ শক্ৰবোৰে শুনি, আব্বাবিলয় আৰু পিত- মিলে। বংশৰ মূল মানুহবিলাকৰ ওচৰলৈ আহি কলে, ৮ তাৰ পাছে, যিচালেমত থকা ঈশ্বৰ বৃহৰ তোমালোকৰ লগত আমিও সৰ্বোহক; কিয়নো ঠাইলৈ সিবিলাক অই দ্বিতীয় বাৰ বিতীয় তোমালোকৰ নিচিনাকৈ আমিও তোমালোক মাহত চীলেৰ পুত্ৰ আব্বাবিল, যোদৰ ঈৰৰ সেৱা কৰে, আৰু আৰ এচৰ-গোন পুৰ বেচুৱা, আৰু এই দুনৰ অৱশিষ্ট তাই ৰই আমাক এই ঠাইলৈ অনা দিনৰে পৰ। পুৰোহিত লেবীয়াবিলাক,আৰু বনী-অৱ ৩ তেওঁৰ উদ্দেশে বলিদান কৰি আছে। কিন্তু হাৰ পা মুকলি কৈ বিচালেমলৈ অহা সকলো অৰুব্বাবিল, যেচুৱা, আৰু ইস্ৰায়েলৰ পিতৃবংশৰ লোকে কাম কৰিবলৈ আৰ কৰিলে, আৰু অনি মুল মানুহবিলাকে সিহঁতক কলে, আমাৰ বিয়েৰ গৰ কাৰ্য্য চলাবলৈ বিশ বছৰ আৰু ইখ্য উদ্দেশে গৃহ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আমাৰ তাকৈ অধিক বয়সীয় লীলাবিলাকক নিযুক্ত লগত তোমালোকৰ একো সম্পৰ্ক নাই; পাৰসাৰ কোৰমাই আমাক যি আ কৰিলে, সেই ও ভয়ে ককায়েকবিলাকে, আৰু যি বংশ আতা অনুসাৰে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোবাৰ কমীয়েল আৰু তেওঁৰ পুতেকবিলাকে ঈশাৰ উদ্দেশে কেৱল আমিহে একে লগ হৈ নিৰ্মাণ গৃত কাম কৰা মানুহবিলাকক লবলৈ একে কৰিম। তাতে দেশৰ লোকবিলাকে বিদাৰ লগ হৈ উঠল; হেমাদৰ সন্তানবিক আৰু | লবিলাকৰ হাত দুৰ্বল কৰিবলৈ, আৰু সিবিলাকৰ পুতেক ও জায়েক ককায়েবিলাকেও নিৰ্মাণকাৰ্যত বাধা বিঘিনি অবলৈ ধৰিলে; সেই দৰে কৰিলে, সিবিলাক লেবীয়া মানুষ। ৫ আৰু সিবিলাকৰ অভিপ্ৰায় ব্যৰ্থ কৰিবৰ নিমিত্তে, ১• তাতে, গাখবিলাকে যিহোৱাৰ মন্দিৰ ভিত্তি পালৰ কোচ বাৰ বাৰ আটাই কালত, যল স্থাপন কৰাৰ পাছত, ইত্ৰায়েলৰ ৰমা এনে কি পাৰস্য দাৰিয়বিচে ৰাত পোৱা- সয়দে নিৰূপণ কৰাৰ দৰে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা লৈকে, সিবিলাকৰ বিৰুছে মন্ত্ৰণা কবিৰ কবিৰ নিমিতে, পুৰোহিতবিলাকে আপোনা • নিমিতে লোকক ধন দিলে। আৰু অচবেৰোচ আপোনি বত্ৰ পিজি হাত তুরী লৈ, আর রজার রাজত্বর অরিনত সিহঁতে যিদা আৰু আচকন্তু সন্তান লেবীয়াবিলাকে তত ভাল। যিফালেমনিবাসীবিলার বিরুদ্ধে এখন দোষ: ১১ লৈ থিয় হল। আৰু লিবিলাকে যিহোৱার। | পত্র লিখি পঠালে। প্রশংসা ও তি করি পালে পালে এই কথা। পাছে অক্টর রায় কালত, বিপ্লম, মিত্র- কৈ গান কৰিলে, “কিয়নো যিহোৱা মলময়; দাও, টাবেল, আৰু তেওঁর সহকারীবিলাকে কারণ ইত্ৰায়েললৈ তেওর দয়া সদকাললৈকে পারস্যর অক্ষত্ৰ লৈ এখন পত্র লিখি থাকে;” আৰু যিহোৱাৰ গৃহর ভিত্তিাল স্থাপন পঠালে; সেই পত্র অমীয়া আখরের লিখা, এ হল দেখি, যিহোৱার প্রশংসা করি করি। আৰু অমীয়া ভাষারে রচিত। সরু রাম মী সকলো লোকবিলাকে বড়কৈ ধ্বনি কৰিলে। • চিয় লিখকেও অৰ্ত বজালৈ যিরুচালে- ১২টি, যেতিয়া সিবিলাকৰ চকুৰ আগত গহর, যর অবিতে এই রুপে এখন পত্র লিখি পঠালে। লিলি পন করা হল, তেতিয়া পুরোহিত ৯ সেই প ম মন্ত্রী, চিয় লিখক, আৰু বিলকি,লেবীয়বিলাকৰ, আৰু পিতৃবংশর মূল এই দুজন, সহকারী আনবিলাকে, দীনায়ীয়া, মানুহবিলাক মার অনেক মানুহে, অর্থাৎ অখীয়া, উপলীয়া, অীয়, অর্কবীয়া, আগ গৃহ দেখা ব্যবিলাকে বড়কৈ টিরি কৰিলী, চুচখীয়া, দোয়ীয়া, আৰু এলমীয়া কৰিলে; আৰু অনি অনি অনক আ•ে লোকবিলাক, অ মহামহিম মৰ্যাদাৱান ১০ অমিত বড়কৈ ধ্বনি করিল। তাতে লোক | অপরে আনি চমরিয়া নগৰত আৰু নদীর বিলাকে, অমিত মমি করা শ, মানুষ ইপার আন আন ঠাইত স্থাপন করা আন বিলাকেশ শবর পা ভেদ কৰিব নোৱা-১১ আন নাতি ইত্যাদিয়ে লিখলে। সিবিলাকে বিলে; কারণ মানুহবিলাকেইমান বড়কৈ ধ্বনি। অৰ্তৰ লৈ পঠোৱা পত্ৰখনৰ নকল এই, করিনি,যে,তার দুলৈকে শুনা শৈহিল।। “মদীর ইপাৰে থকা আপোনাৰ দাস, ইত্যাদি। 467
