৪ ৫৮ ২ বংশাৱলি। [৩১; ২০-৩২; ১৮। প্ৰত্যেক নগৰত নাম লিখাই দিয়া ফেবিলাক | লোকবিলাকৰ ওচৰলৈ আপোন দাগবিলাক মানুহ পুৰোহিতবিলাকৰ আটা পুৰুষক,আৰু১• ৰায় তেও এই কথা কৈ পঠালে, আৰ লেবীয়বিলাকৰ মাত তালিকাত নাম লিখ। | চমহেৰীব ৰই এই কথা কৈছে, তোমা- ২০ সকলো মানুহক ভাগ বিলাই দিয়ে। বিবিআই লোকে কাৰ ওপৰ নিৰ্ভৰ কৰি যিঃ- যিদাৰ সকলো কালে এই ঘৰেই কৰিলে;| ১১ চালেমত দুখৰ অৱস্থাত থাকি। আমাৰ আৰু আপোন যিহোৱাৰ সৃতি যি উত্তম, ঈশ্বৰ যিহোৱাই আমাক অফুৰ হাৰ আৰ ২১ ম্যায়, আৰু সত্য, তাকেই কলে। আৰু | পৰা উৰি কৰিব, এই কথা কৈ বিকিমাই তেওঁ আপোনক বিচাৰ কবিৰ নিমিতো ভোকত আৰু পিয়াহত মৰিবলৈ দিবৰ নিমিত্তে, খয়ৰ গৃহ পৰিচৰ্যা, ব্যৱষ, আৰু। ১২ তোমালোকক তুলুৱা মাইনে। সেইহিন্ধিয়াই আমাৰ বিয়ে যি যি কাৰ্য কৰিবলৈ আৰ আনো তেওঁৰ ওখ ঠাই আৰু যজ্ঞবেদিবোৰ কৰিলে, সেইবোৰ আপনাৰ সকলো মনেৰে | 'উৱা নাই। আক, তোমালোকে একেটা ঘ কৰি কৃতকাৰ্য হল। বেদিৰ আগত সেৱা কৰি, আৰু তাৰে পৰত ৩১' এই সকলো কাৰ্যৰ আৰু বি আচৰণ। ধূপ বলাব লাগিব, এই বুলি জানে যি পাছে, আৰ ৰমা নুহেৰীবে আমি যিয়দা ১৩ আৰু বিচালেম আজ দিয়া নাই। যয় দেশত সসমাল, আৰু গড়েৰে আবৃত নগৰবোৰৰ আৰ মোৰ ওপৰপিতৃবিলাকে দেশবিলাক বিৰুদ্ধে ছাউনি পাতি, গড় অতি তাক নিজৰ | আটাই কি কি কৰলো, তাক তোমা- ২ কৰি লবলৈ মন কৰিলে। তেতিয়া, চন্হেৰীব আ! | লোকে জানো নেন। সেই নানা দেশীয় আৰু যিচালেমৰ অইিতে তেৰ যুদ্ধ কৰিব জাতিবিলাকৰ দেৱতাবোৰে জানো কোনো • মন থকা দেখি, বিকিয়াইনগৰৰ বিৰত থকা একাৰে মোৰ হাতৰ পৰা আপোন আপোন ভুমুকবোৰৰ পানী বা কৰিবলৈ আপনাৰ | ১৪ দেশ ৰক্ষা কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছিল। মোৰ পৰ অধ্যক্ষ আৰু বীৰপুৰুষবিলাকে সৈতে মন্ত্ৰণা পিতৃবিলাকে বিবোৰ আতিক নিঃশেষে সংস্থাৰ কৰিলে; আৰু তেওঁবিলাকে তেওক শহৰ কৰিছিল, সিহঁতৰ আটাই দেৱতাবোৰৰ মা কৰিলে। তাতে, অৰৰ ৰাবিলাকে আমি কিয় কোনে অপোন প্ৰকাবিলাকক মোৰ হাত বহুং পানী পাব। এই কথা কৈ অনেক মানুহে পৰা উদ্ধাৰ কৰিব পাৰিছিল, যে, তোমালোক গোট খাই সকলো দুমুক, আৰু দেশৰ মাৰেদি ইশৰ মোৰ হাত পা তোমালোকক উদ্ধাৰ ৫ বৈ যোৱা জুৰীটাব কৰিলে। আৰ হিফিল ১৫ কৰিব পাৰে। এই তেকে হিন্ধিয়াই তোমা- সাহ কৰি, গাচিগা গড় মেৰামত কৰি, এখ লোকক মৃদুলাওক, আৰু সেই ৰূপে তোমা- যৰবোরর সমনি ওখ করিলে; আৰু বাহির লোকর প্রবৃত্তি নোক, আৰু তোমালোকে অন গড় সাজিলে, আৰু দায়দর নগৰত থকা তাত প্রত্যয় নকরিব; কিয়নো, মোর হাত মিল্লো দৃঢ় করিলে, আৰু বহু অত্রশ ও চলি পরা, আৰু মোৰ ওপৰপিতৃবিলাকৰ হাত যুত করিলে। আৰু তেওঁ লোকবিলাকৰ ওপর পর আপোন প্ৰবিলাকক উনার কবলৈ, সেনাপতিবিলাক নিযুক্ত করি, নগৰৰ দুৱার কোনো জাতির কি রায় কোনো সেৱতারেই ওচৰৰ মুকলি ঠাইত আপোনাৰ ওচর লি- বিলাকক গোটাই, সান্ত্বনা দিয়া এই কথা কলে,। শাধ নাছিল; তেৰে, তোমালোক পরে ও তোমালাকে বলৱৰ হোৱা আৰু সহি করা, যে মোর তির পর তোমালোকক উড়ার করি, অরর রালৈ, আৰু তেওঁৰ লগৰ সেই আটাই। ই তাতৃকৈ কিমান কম পরিমাণে অস! লোকসমলৈ ভয় মরিব আৰু ব্যাকুল ১৬ তেওঁর দাবিলাকে ঈর যিহোৱাৰ আৰু না; কারণ তেওঁৰ লগত থকা মনকৈ আমার তেওঁর দাস হিজিয়ার বিরুষ্টে আৰু অবিক ৮ লগত থকা না মন। তেওঁৰ লগত মাংসময় | ১০ কথা কলে। আৰু তেওঁ ইস্রায়েল, ঈশ্বর যিয়া- বহু আছে, কিন্তু আমাক সহায় কৰিবলৈ বাক ধিক্কার দিবলৈ, আৰু তেওঁর বিরুদ্ধে কথা আৰু আমার কলীয়া হৈ যুঃ কৰিবলৈ আমার কবলৈ এই রুপে পত্র লিখিলে, যে, নানা দে ইর যিহোৱা আমাৰ লগত আছে; তাতে | রাতিবিলাকৰ দেৱতাবোরে যেনেকৈ মোর হাত লোকবিলাকে যিহূদার বা হিফিয়ার কথা পর আগোন আপিন প্রবিলাকক উত্তর তর দিলে। কবি নোৱারিলে, তেনেকৈ ছিদিয়া, খরেও ১ তার পাছে, অচুরর রজা চহেরীব যেতিয়া | অপোন প্রাবিলাকক মোর ইতির পর উদ্ধার সৈন্যসামন্ত সৈছে লাখীৰ ওচত আটিল, ১৮ কৰিব নোৱারিব। তার পায়ে, সিবিলাকে মগ তেতিয়া হিচালেমলৈ যিদার রা বিদ্ধি- হাত করি লবর হলেরে, বিকালের গল্প হা করি সবর। যার আর বিরুচালেমত থকা সকলে মিদার। | ওপৰত থকা মানুহবিলাকক স দেখুৱাবলৈ 459
