১; ২২-৩০; ৬।] ২ বংশালি। ৪৫৫ পোৱালি আৰু এতোটা মটা হাগ অনল; | এই সত্যটা জাতৰা, এশ মটা মেৰ, আৰু দুখ তাতে তেওঁ যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদিৰ ওপৰ সেই| যে, পোলি; এই সকলো যিহোৱাৰ উদ্দেশে বোৰ উল কৰিবলৈ, হাৰেৰ সন্তান পুৰো-দিয়া হোমৰলি আমিল। আৰ বুশ তা আৰু তিবিলাকক আকৰিল। এইহেতুকে,ৰা-[ তিনি হাৰ যেৰ ও হাগ পবিত্ৰ কৰা হল। বেৰ মৰা লত, পুৰোহিতবিলাকে লোেৰৰ | ৩৪ কিন্তু পুৰোহিতবিলাক তাৰ হাৱাত, লিবি- মে লৈ বেদিত টিমলে; আমটা মেৰবেৰ। লাকে আটাবেৰ নোমলিৰ চাল বলিয়া- মৰা হল, সেইবোৰৰো তে বেদি চটিয়লে; বলৈ অসমৰ্থ হল; এই নিমিতে, সেই কাম কৰি আৰু মেপোৱালিবোৰ মৰালত,সেইবোৰৰ নোহোৱালৈকে, আৰু আমি পুৰোহিতবিলাকে ২৬ তে বেদিত চটিয়ালে। পাছে পাপাৰ্থক বলি আপোনাবিলাকক পবিত্ৰ নকালৈকে সি- গে সোহাগলবাৰ ৰমৰ আমাৰ আগ বিলাক লেবীয়া এইবিলাকে সিবিলাকক লৈ অনা হল, সিবিলাকে সেইবোৰৰ পৰ সহায় কৰিলে; কিয়নো আপোলাবিলাকক হাত দিলে। আৰ পুৰোহিতবিলাকে লেবোৰ পবিত্ৰ কৰা কথা পুৰোহিতবিলাককৈ মাৰি গোেই ইয়েলক প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিব | লেৰীয়াবিলাকৰ মন অধিক সৰল আছিল। অৰ্থে, ৰেদিত পাপনাশক মৈবেদলে নেই| আৰু মৰ্থক বলিবোৰৰ তেলেৰে আৰু হোম- বোৰ তেল দিলে; কিয়নো, গোটই অয়েল। বলিবেৰ উপযুক্ত পেয় নৈবেদ্যেৰে সৈতে সেই কাৰণে হেমবলি আৰু পাপাৰ্থক বলি দাম | হোমৰলি অধিক আছিল। এই ৰুপে যিহোৱাৰ ২৫ কৰিবলৈ বৰাই আজ লিছিল। আৰু তেও গীয় কাৰ্য পৰিপাটৰুপে চলিল। দাদিৰ, ৰৰ দৰ্শক. গাদয়, আৰ মাখন ৩৬ ঈশৰে লোকবিলাকৰ মন এই কুপে মৃত লববাদীৰ আকা অনুসাৰে, তাল, নেল, অৰু কৰাত, বিকিয়াই আৰু সকলো লোকে অনিন্দ বীণ লোৱা লেবীয়াবিলাকক যিহোৱাৰ গৃহত কৰিলে; কিয়নো এই কাম অকম্মাতে কৰা। ঔপস্থিত কৰিলে; কিয়নো যিহোৱাই আপোন হৈছিল। তাবাদীবিলাকৰ ৰায় তাকে কৰিলৈ আজ বিস্তাপৰ্ব পালন কৰা। ৩ কৰিছিল। এই হেতকে লেবীয়াৰিলাকে দাদৰ বাদ্যযন্ত্ৰ, আৰু পুৰোহিতবিলাকে তুৰী হাতত পাছে লোকবিলাকে যে ইয়েল, ২০ লৈ য়ি ল। পাছে হিকিয়াই যবেদিৰ | ঈগৰ ফিহোৱাৰ উদ্দেশে লিভাৰপৰ্ব পালন ওপৰত হেমবলি উৎসৰ্গ কৰিবলৈ আৰ কৰি কৰিবলৈ বিচালেমলৈ যিহোৱাৰ গৃহলৈ লত, যেতিয়া হেমিৰ আ ল, তেতিয়া ইত্যা আহে, এই নিমিত্তে হিয়ািই ব্ৰাশেৰ যেলয় দাদ ৰায় বাদ্যযন্ত্ৰেৰ সৈতে যিহোৱাৰ আৰু যিৰি সকলে কালে দূত পঠালে, ২৮ পান আৰু তৃৰীৰে আর হল। তাতে গোটেই আৰু ইফমি ও মাটির লোকবিলাকলৈকে সময়ে প্রণিপাত করিলে, গায়বিলাকে গীত। পত্র লিখিলে। কিয়নো বল, তেওঁর পত্র- গালে, আৰু তুরী বজোৱাবিলাকে তুরী বলে; | | মীবিলাক, আৰু বিচালেমত থকা গোটেই হোমৰলি শেষ নোহোৱালৈকে এই সকলো করি সমাজে মত্ৰণা করি, তিীয় মাহত নির- ২১ থাকিল। পাছে হেমবলি শেষ লত, 1 9 পৰ্ব পালন কৰিবলৈ থির করিহিল। কারণ, আৰু তেওঁৰ লগৰ সকলো মানুহে আঁই পারি প্রয়োজনতকৈ অলপ পুরোহিতে আপোনা- ও শক্তি প্রণিপাত করিলে। ইয়াত বাবে হিফিয়া | বিলাকক পবিত্র করাত, আৰু এনাবিলাকে বলা আৰু অধ্যবিলাকে, দাদ আৰু আচক বিচালেমলৈ আহি গোট নোখোৱাত, তেতি- . কর্ণকে লিখা বাকেরে যিহোৱার উদ্দেশে যাই সিবিলাকে নিস্তারপৰ্ব পালন করা অসাধ্য এশসার গান কৰিবলৈ লেবীয়াৰিলাকক আর | হৈছিল। পাছে এই কথা বলার আর গোটেই লিত, সিবিলাকে আনন্দের প্রশংসার গান | সমার সৃতি না বোধ হল। এই হেতুকে, কৰিলে, আৰু বৰ দোৱাই প্ৰণিপাত করিলে; লোকবিলাকে যেন যিচালেমলৈ আহি •১ তেতিয় বিকিম উত্তর করি কলে, এতিয়া ইয়েল, ঈশ, যিহোৱার উদ্দেশে মিয়া; তোমালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশে আপোনা পর্ক পালন করে, এই নিমিত্তে লিবিলাক বিলাকক নিযুক্ত করিল;ওচৰলৈ আই, যিহো | বে-বোর পর। দানলৈকে ইত্ৰায়েলর সকলে। বার গৃহলৈ মর্থক আৰু নদার্থক বলি ফালে যোণ কৰিবলৈ থির করিলে; কিননা, অনা। তাতে সমাজে মোৰ্থক আৰু ধন | শাত লিখামতে লিবিলাকে বহু লোক দার্থক বলি আমিলে, আৰু যিমান লোকর চাপি তাক পালন করা ছিল। পাছে বেগাই, ৷ অবিল, সেই সকলোৱে মোমবলি বড় মারেতা সৃবিলাকে রজার আৰু তেওর • আনিলে। সমাজে অ হেমিবলির সংখ্যা পৰিমত্রীবিলাকৰ হাতৰ পৰা পত্ৰখন লৈ 35 | I
