অশয়া ঠাইত। ২৯ আ '* ফেৰ নি দি ৩৪০ ১ালি। [৪; ২৫-৫; ১৩। | তেওঁ টি পৰা বালৈকে ৰাৎ নদীৰ। পিতৃ দৰুদে আপোন ৰ যিহোৱায় না। পাৰে যা সমুদায় দেয়, নদীৰ পাৰে এক উমেশে গৃহ নিৰ্মাণ কৰিব নোৱাৰিলে; সকলো ৰাৰ ওপৰত ৰাত কলে। আজ। কিয়নে, যেতিয়ালৈকে যিহোৱাই তেওঁৰ পত্ৰ তেওঁৰ চাৰিওফালৰ অলত শান্তি আছিল;1 বোকৰি হল নকৰিলে, তেতিয়ালৈকে তে ২০ চলোমৰ গোটেই ৰাজতৰ কালত, দানৰে পৰা! চাওকালে যুঃ আছিল। আৰু এতিয়া মোৰ বেচেৰালৈকে, যিদ আইয়েৰ প্ৰতি দশ যিহোৱা চাৰিওফালে মোক বিশ্ৰাম • এনে আপনি আপোন সফলতাৰ, আৰু , কেননা শক্ত নইএ আপদ যাও আপোন আপোন ভিমঃ গছৰ তলত নিৰ্ভয়ে। | ৫ একো নাই। আৰু দেখোক, ময় তোমাৰ পদত ২০ বাস কৰিহিল। চলোমন থৰ ঘোড়াৰ | তোমাৰ যি পুত্ৰক তোমাৰ সিংহাসনত বমি, নিমিত্তে চল্লিশ হাজাৰ ঘোড়াশাল, আৰ বাৰ | | : নিয়েই মোৰ নমিৰ উদ্দেশে গৃহ নিৰ্মাণ হাজাৰ আৰোহী আছিল। আৰু চলোমন | কৰি, যিহোৱই মোৰ পিতৃ দামুৰ আগত যাৰ নিমিত্তে, আৰু লেমন ৰজাৰ মোলৈ এই যি কথা কৈছিল, তাৰ দত্ত মধু আপনি অহা সকলোবিলাক নিমিত্তে সেই প্ৰতিজন। ঈশ্বৰ যিহোৱা নমিৰ উদ্দেশে এটী গৃতি বিয়াই আপোন আপিন নিৰুপিত যাত। বলৈ মন কৰি। এই হেতুকে আপনি এতিয়া : খোৱ সমল যোগাইছিল, কোনো বহুত জুটি আপোনাৰ লোকবিলাক মোৰ নিমিত্তে নিৰা- ২৮মকৰিছিল। সিবিলাকৰ এতিনে আপোন োেনৰ পৰ।এৰ কাঠ কাটি আনিবলৈ আ আপোন নিৰুপিত কাৰ্যৰ দৰে, সাধাৰণ আৰু কৰে; আৰ মোৰ দালবিলাক আপনাৰ বেণী ঘোড়াৰ নিমিত্তে, দিব লগীয়া ঠাইলৈ | দালবিলাকৰ লগত থাকিব; আৰু আপনি বি ঘৱ ধান আৰু খেৰ নি দিছিল। কব, সেই দৰেই ময় আপোনাৰ দালবিলাক ৯ আৰু দৰ চলোমনক অতিশয় অধিক জনি | বে আপোনাক দিম। কিয়নো আপুনি | আৰু বুদ্ধি দিলে, আৰ সমুদ্ৰ তীৰত থকা | নিছে যে, চীদোনীয়বিলাকৰ নিচিন কাঠ বালিৰ নিচিনা অবিক বিষয় ধৰি পৰা বহল। কাটিব মা মা আমাৰ মা নাই। তাতে ৩• ভাৰ মন দিলে। তাতে পূব দেয় সকলো | হীৰমে চলোমৰ কথা শুনি বড় আনন্দিত ' নোন্ত জান, আৰ মিসৰীয় লোকবিলাকৰ হৈ কলে, : যি জনাই সেই মহান জাতি • সকলো মিতুকে চলেমিনৰ অধিক আন ওপৰ ৰাজত্ব কৰিবলৈ দায়দক এম ৰানী ৩১ হল। কিয়নো তেওঁ সকলোতুকৈনিৱান; তে পুৰ দান কৰিলে, আমি সেই যিহোৱা ধন্য। হীয়া এন, মাহেলৰ পুত্ৰ হেমন, ক ৮ পাছে হীৰমে চলোমৰ ওচৰলৈ কৈ পঠালে, কোল, আৰ দৰ্দ, এইবিলাকতুকৈয়ে অধিক বোলে, আপুনি যি কথা মোলৈ কৈ পঠালে, নৱান হল; তেওঁৰ যশসা চাৰিওফালে থক | তাক ময় শুনিলো; ময় এৰ কাঠ আৰু দে- • ৩২সকলো জাতিবিলা মাত ব্যাপি গল। তেও | দাৰু কাঁঠৰ বিষয়ে আপোনাৰ মনৰ সকলো বা তিনি হাজাৰ নীতিবাক্য কৈছিল; তেওঁৰত। ৯ সি করিম। মেীর দাবিলাকে দিবানোনর ৩৩ এক হাজার পাছাটা আছিল। তেও লিবানোনত পর সেইবোৰ নমাই সাগৰলৈ আনিষ; পাছে একা এর ব্যর পর গড়, গাতি গজ এচোব ময় দুর বাছি সপথে আপোনাৰ ঠিকনা, • বনলৈকে সকলো ৰূর বিষয়ে কথা কৈছিল; ঠাইলৈ পঠাই দিম; আৰু সেই ঠাইত তুর তেও পশু, পী, উরগ , আৰু মাছ বিষয়েও মেলিলে, আপনি তাক লৰ; আৰু আপনি ৩০ কথা কৈছিল। আৰু পৃথিবীত থকা যি যি - | মোর ঘর নিমিত্তে খোৱা বৰ যোগাই গো বিলাকে চলোমনর অনির বার্তা কৰিছিল। ১• বা সিদ্ধ করি। এই রুপে হীরমে চলো- লিবিলাকৰ ওচৰৰ পৰা সকলো দেয় লোকে| মন মনৰ সকলো, বারি দরে এর অ লোমমর নর বাক্য শুনিবলৈ আহিছিল। [১১ দেবদারু কাঠ দিলে। আৰু চলেমিনে মীম যৱৰ আহাৰৰ নিমিত্তে তেওঁক বিশ হাজার কেরি মলিমিৰ্যায় আমোবন। যে ধান, আৰু বিশ কোর নির্মল তেল দিলে; তার পাছে, লোকবিলাকে চলেমিনক। এইরুপে চলোমনে বারে বারে হীমক দিয়ে। আপোন পিতৃৰ সলনি কৰা অভিষেক | আৰু যিহোৱাই আপোন প্ৰতিৰ দৰে চলো- কথা জুর রহীমে নাত, তেওঁ চলেমিনর | মন মন দিলে; আৰু বীম ও সলোমন ওচৰলৈ আপোনার দামবিলাকৰু পঠালে; দুয়োরো মাত শাছি আছিল, আৰু তেওঁবিলাক কিয়নো দাদে সৈতে হীমের সদায় বাতা] নে এটা নিয়ম করিলে।' | তাতে চলেমিনে মল কৈ ১৩ পায়ে চলেমিন ই গোটেই ইরান ‘পঠালে, বোলে, আপুনি জানিছে, যে, মোর মার পরীকাম কৰিবলৈ মাখোটালে; 340
