১৪; ৮-•1] ৩১১ পৃথিবীত মোঃ এমীয় গম আদি একে | | সকলো কথাত যোৱাৰে কালো হাত দিয়া নাই; মাকা বিনিয়ে। তেত্মাি ৰইদেতি মতে লেই জিতাই কৰ ৰি কন্যে, মোৰ | ভাৰু কল, ঘৰলৈ যোৱ, ৪ মোৰ বিয়ে এ হান্নান, আপোনাৰ নীৱন শপ, মোৰ কামি।পাশেইতৰোৱা ইৰাক এছু মুছায়ে কোৱা খৰ পৰা লে কি কলে, হে মোৰ এ মহাৱা, মেৰ আ মোৰ | ওফালে মুবিৰ কাৰ সাধ্য নাই; আপোনা শিপইএইদোষ পড়ে; ফল যোৱাৰেই মোক আদেশ কৰিল, আৰ আঃ আপিন সিম ল মিলাকে। এই অফাই ক অশোনাৰ কে শিকাই ১০ ভেন্যি ওই কলে, কোনোৰ যদি তোয়াক|• দিলে। কথাটা পৰিবৰ্তন কৰিলৈহে আপো- কি ক, তোেক আৰ জল কানি; নাৰ দাম যোৱাবে এই কাৰ্যকৱিলে; সেয়ে যি ১১অকে লি আৰু তোমাক ঘৰ। পাশেই চিৰু-T হওক, পৃথিবীত থকা সকলো বিষয় জানিবলৈ, তাইলে, ময় মিকিৰি,প্ৰতিকাৰ |২১ যায় এ ঈশাৰ জয় নিচিনা অনী। পাছে ম কৰিলৈ নিদিবলৈ মন্না আপনি | ৰই যে কলে, এতিয়া দেখা, ময় এই ৰ যিহোৱা নাম উচ্চাৰণ কৰে; বয়ে| কৰ্ম কমিশনই; এই হেতুকে যোৱা, সেই নল, সিহতে মে পোক বিনষ্ট কৰিব।[২২ তে আচালক পুনৰায় আনাগৈ। তাতে ই বলে, জীৱ বিহাৱা না, তোমাৰ | যেবাবে আগত মুখ লগাই পড়ি প্ৰণিপাত ১২ পোতালী চুলিও খাদিত নপঢ়িব। লেনিয়া কৰিলে, আৰু কি বাদ দি ফলে, হে মোৰ সভিতাইকলে, ময় বিনয় কৰে, অশালাৰ এ মান্নান, অপুনি আপোনাৰ দলিৰ নিবে- বেলক মোৰ এ মহাৰাৰ অগিত এপি কথা দন অনুসাৰে কাৰ্য কৰিলে, ইয়াতে ময় যে ১৩ কবলৈ দি তাতে ইলে, কোৱা।শাহে। আপনাৰ দৃতি অনুগ্ৰহ পাই, তাক আলি সেই ভিতাই কল, ইমৰ প্ৰায় বিয়ে|২৩ অপেনাৰ দলে আনিলো। পাছে যোৱাৰ আপুনি কি সেইৰূপ কল্পনা কৰিছে? লেই| উঠি গলৈ গৈ অচালোমক যিচালেমলৈ - কোতে ৰাজাৰী লোক যেন হৈছে;]২৪ আমিল। পা ৰই ফলে, দি আপোন কাণ হাৰায় যে দিয়া মন এটাই বলৈ উলটি মাক; কিন্তু মোৰ মুখ হলে সি ১০ আনিৰ মাথোন। কিনা আমি অৱশ্যে দেখিবলৈ নেপীক। এতে অ্যালোমে আপো- মি; আৰু আৰ পুনৰায় খোব নোৱা | না ঘটল ইলটিল, আৰু ৰজাৰ মুখ দেখি- মাগত পৰা পানীৰ নিচিনা ম; ঈগৰে প্ৰাণ। লৈ নেপাল। বিনিয়ে, কিন্তু আপোনাৰ পৰ দেৰ কা| খোল ইত্ৰায়েল মাঝহ সবচালোমৰ লোক যিহুতে জাতি বৈ নেকে, চাৰ | নিচিল অপাৰ সৌন্দৰ কথা প্ৰশংসনী উপায় চিন্তা কৰে। এতিয়া যায় যে এই কথা কালো প্ৰব নাছিল; তেৰ জৰিৰ তলুৱাৰ মোৰ এ মহাৰাৰ আগত লৈ আহিলে, পৰা য় ভালৈকে তেওঁ একো যুণ নাছিল। লোকলাৰুে মোৰ অ লগোৱ কাৰণেহো২০ যেতি তে আপোনাৰ নুৰৰ চুলি কাটতে আহিলো; আপোনাৰ যেটি মনতে ভোিশ, এত্যেক বাৰ মূৰত আপোনাৰ মূৰৰ চুলি মধু মহাৰাজ আগত এই কথা অমাম, নানি কাটে; তেৰ ৰ চুলি অতি গধুৰ হোৱাত তেও আমৰা আপনাৰ বেটীৰ নিবেদন অনুসাৰে | তাক;) তেতিয়া কে তাক জুখি ৰাজ- ১০া কৰি। কিয়নো যেয়ে মোক আৰু মেৰি | শৰিষাণ অনুসাৰে দুশ চেকল পায়। বেচা- লোক একেলগে যিহোৱাৰ আধিপত্যৰ পৰ লোময় তিল পুবে আৰু তামৰ নামেৰ উস কৰিবলৈ খুনি, তাঁৰ হাতৰ পর। এজনী কি আছিল; সেই অনী ছোৱালী দাপোনার বেক উমার কল্পিবলৈ মহারায়। বড় সুনী। ১৭ মোঃ খ নিব। আপোনার দগীয়ে আ২৮ পাছে আলোমে সম্পূর্ণ বাহর যিক্ত বিল, মোর প্রভু মহারার বাক্য অৱশ্যে! চলমত নিবাস করিও কার মুখ দেখিবলৈ সানাদায়ক হব; কিয়নো ভাল বেয়া বিদে২ি৯ নেপালে। তার পাছে আলোৰে বজাৰ ওচৰ- সাত মোয় এ মহা শরর দৃঢ় তুল্য; লৈ পঠাবৰ নিমিত্তে যোৱাক মতালে; কি আর আপোনার ঈশয় যিহোৱা আপোনাৰ যোৱাৰ তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিবলৈ সৰত মহল। লগত থাকে। পরইউর দি সেই পান্তু দ্বিতীয়বার মানুহ পঠালত, তেতিয়াও তিরুক ফলে,॥ বিনয় করে, তোমাকাঙ• তেওঁ আহিবলৈ মাৰি নহল। এই কারণে অ- । যি সুবি, তার একোকে মোর পণুতে চলে আপোনাৰ দাসবিলাকক কলে, দেখা, নেয়াবি। তাতে তাই ফলে, মোর এ। মোয় যায় এরতে যোব, এখন ৰে ১১ারা কক। বুজাই কল, তোমার এই অছি, ভাত তেওঁ বৰ ধৰি আছে; হতে a1
