আদিপুস্তক। [২৭; ৪১ -২৮; ২১। আপোন ভিওিৰ পৰ। তাৰ খুঁৱলি ভাজি | আপোন পিতৃ মাতৃৰ আজ মামি, পন-অৰ- | পেলা। মলৈ যোৱা যেতিয়া এচৌৱে আৰলে, আৰু ০১ পাছে যাকোবক তেওৰ বাপেকে যি আশীৰ্বাদেৰে তাত বাবে, এই কলামীয়া ীীতত আপোন বৰ দিছিল, তাৰ নিমিতে এচৌৱে যাকোবক পিতৃ ইছহাক সন্তোষ নাই বুলিও যেতিয়া ঘিণ কৰি আপোন মনতে কলে, মোৰ পিতৃ| ১ বুৰিলে, তেতিয়া এতোৰে আপোনাৰ দুজনী শোকৰ দিন ওচৰ চাপিছে, ইয়াৰ পাছে যাকোব। তিতা থকাতো, তেও ইয়েলৰ তলৈ গৈ, ভাইক বধ কৰিম। কিন্তু বড় পুতেক এচৌ সেই অব্ৰামৰ পুতেক ইশ্মায়েলৰ জীয়েক, মায়েৰ কথা লোকে ৰিবিকাৰ আগত কলত, তেও মহি ভনীয়েক মলতক বিয়া কৰি আনিলে। পঠাই সৰু পুতেক যাকোবক মতাই নি কলে, দেখা, তোমাৰ কায়েৰা এচৌৱে তোক বধ | বাটত যাণেৰে সপোন দেখা। ' কৰিম বুলি কৈ আপোনাকে সান্তনা কৰি।] • পাছে যাকোবে বেৰ-চোৰ পৰা ওলাইহৰিণ, ৪ এই হেতুকে, বোপা, মোৰ কথা শুনা; উঠা, তমি। ১১ ফাললৈ যাত্ৰা কৰিলে; আৰু বেলি মাৰ যোৱাত, হাৰণলৈ, মোৰ ককাই লাবনৰ ওচৰলৈ পলাই। এখন ঠাই পাই তাতে তেও ৰাতি থাকিল; আৰু ৪৪ যোৱা; আৰু তোমাৰ কায়েৰীৰ খং যাৰ নে| সেই ঠাইৰ শিল এটা লৈ, তাক মৃৰৰ তলত দি, ৫ যায়মানে, তোমাৰ কায়েৰাৰ খং মাৰ শৈ, তমি। ১২ সেই ঠাইতে পড়ি শুই থাকিল। পাছে সপোনত, তালৈ যি কৰিল, তাক মি নোেহৰেমানে, কিছু এটা মুৰ পৃথিবীত লগা, আনটো মৃৰ আকাশত দিন তেওঁৰ লগত থাকাগৈ; পাছে ময় মানুহ। লগা, এনে এখন জখলা তেও দেখিলে, আৰ তাৰ পঠাই তাৰ পৰ তোমাক অনাম; একে দিনাই| ওপৰেসি ঈৰৰ দূতবিলাকক উঠিব আৰু তোমালোক দুয়োৰোপৰা ময় কিন্তু বিহিত হম?| ১৩ মমিৰ দেখিলে। আৰু দেখা, যিহোয়াই | তেওঁৰ ওচৰত থিয় হৈ কলে, ময়েই তোমাৰ শলৈ যাবে প্ৰদান। ওপৰপিতৃ অব্ৰাহামৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, আৰু - ৪৫ পাছে বিবিকাই ইচহাক কলে, এই দ্বিতীয় কৰো দৰ; এই যি ভূমিত তুমি শয়ন কৰিম, জীয়াৰীবিলাক কাৰণে, মোৰ জীৱনত যি | ইয়াক ময় তোক আৰ তোমাৰ বংশকো দিম। লাগিছে; যদি যাকোবেও ইহঁতৰ নিচিনা এই| ১০ তোমাৰ বংশ পৃথিবীৰ ধূলিৰ নিচিনাঅসংখ্যহ; দেশীয় লোক গীয়াৰীবিলাকৰ কোনো বিৰীয়া তুমি পৃব, পশ্চিম, উত্তৰ, অৰু গণিলৈ বিয়া- ছোৱালী বিয়া কৰে, তেন্তে ময়মীয়াই থকাৰ কি। | নিত হৈ যাহা; তোমত আৰ তোমাৰ বংশতেই ১ ২৮। লাখ? তেতিয়া ইহাকে যাকোবক মাতি। পৃথিবীৰ সমুদায় গেী আশীৰ্বাদপ্ৰাপ্ত হব। এ আশীৰ্বাদ কৰিলে; আৰু এই আজ দি। ১৫ আৰু দেখা, ময় তোমাৰ লগত আছে; হি হি তেওঁক কলে, তুমি কান দেশীয় কোনো ছোৱালী। ঠাইলৈ তুমি যাব, সেই সেই ঠাইতে ময় ২ বিয়া নকৰি; উঠা, পদ্দন-অৰামলৈ অপোন তোমাক ৰক্ষা কৰিম; আৰু পুনৰায় এই দেশলৈ মাতামহ যথুৱেলৰ ঘৰলৈ গৈ, তাৰ পৰ তোমাৰ | তোমাক ওলোটাই অনিম; কিয়মে ময় তোমাক মোমায়েৰ লাবনৰ নীয়েকহঁতৰ মাঝিৰ কোনো কোৱ সকলো কথাকে সি কৰোমান, ময় ৩ এনীক বিয়া কৰি আগৈ। তোমাৰ পৰা| ১৫ তোমাক ত্যাগ কৰো। পাছে যাকোবে টোপরি আতিল হব পৰাকৈ, সর্বশক্তিমান শিরে | পর সারি পাই কলে, অপেই এই ঠাইত তোমাক আশীর্বাদ টি বহুবংশ আৰু বৃদ্ধি | যিহোৱা আছে; কিন্তু ময় লক না মাছি। ৪ করো; আর তুমি প্রবাসী হৈ থকা এই বি। ১৭ আৰু তেও ভয় পাই কলে, ই কেনে ভয়ানক দেশগরে অব্রাহামিক দিলে, তুমি ইয়াক অধিT ঠাই! ইশর গৃহ মাথোন, আমি একো নহয়; কার করিব নিমিত্তে, তেও অব্রাহামলৈ দিয়১৮ আৰু এয়েই গরো দুৱার। পাছে যাকোবে আশীর্বাদে তোমালৈ আৰু তোমারে সৈতে। অতি রাতিপুৱাতে উটি, তেওঁ যি শিলৰ তলত ৫ তোমার বংশলৈ সকল করোক। পাছে ইহাকে। লৈছিল, তাকে কষপে স্থাপন করি, তার যাকোবক বিদায় দিলত, তেও পলন-অরামলৈ, ১৯ ওপৰত তেল বাৰি দিলে। আৰু তে সেই ঠাইৰ অরামীয় যথৱলর পুত্র, যাকোব আৰু এচৌর। নাম বৈ-এল খের গুহ রাখিলে; কিপ মাক রিবিকার ককায়েক লাবনর তলে গল।] • সেই নগরর নাম সুম আছিল। পানি যাকোবে ৬ এই পে চাকে যাকোবক আশীর্বাদ করি। সপ করি এই প্রতি করিলে, বোলে, যদি পন-অরমির পরা ছোৱালী বিয়া করি আনি | ঈর মেরি শী হয়, মা খাব নয় এই বাটত বলৈ পঠোৱা, আৰু তেওঁক আশীর্বাদ করোতে,। মেকি র করে, আৰু খাবলৈ আহা, পিবি তুমি কনানীয় রীতির কোনো ছোৱালীৰ লৈকো বত্র কয়ে, আর তাতেই যদি ময় পিস • বিয়া নকৰিবা বুলি আজও দিয়া, আর যাকোবে | যলৈ পুনরায় কুশলে আহিবলৈ না, তেৰে 26
