চান বুলি , কলি। পামেনি ১৯ (২৮; ১১- ৯;। লে, ঘি , মীৰ শপ, তে। আগত মিনি খোৱাৰ নি দিও, আপনি তোমালৈ কোনো এ মঘটি। ডেমি লেই। মে ৰোক। তাতে বই যাবলৈফিশক্তি ভিতাই সুধিলে, যা তোমাৰ এৰ ফাকা পাব। কি যে অমাতি কৈলে, ময় তা তুলি আমি। তাতে ফেলে, মৃৱেলক তুলি নকল্পে; তথাপি তেওঁৰ দাবিলাকে আৰু সেই ১২ অনা। পাছে সেই তিতাই সৱেলক লেখা 1 ভিৰুতাই বড়কৈ ধৰি মিনতি কতি, তেসিভ পাই, বড়কৈ চিৰ মাটিলে; আৰ তাই চোলক কথা শুনি, মাটীৰ পা উঠি খাত বলি। কলে, আপনি মোক কিয় ভাড়িতে। কিনলা J২০ তেতিয়া, সেই ভিড়াৰ যত এটা পু ড়ি
- আমিয়েই চৌল। তেতিয়া মই তাইক কলে, | একাত তাই তাক বেগাই মাৰিলে, আৰু আটা লৈ
এ নকৰিবা; তুমি কি দেখি? তাতে সেই | খচি ধমীৰ নিদিয়া পিঠা তাও টি যত কৰিলে। তিই চোলক ফলে, এন দেৱতা জমিৰ পানে চেলৰ অ তেওৰ দাসবিলাকৰ আগত ১০ পৰ। উট দেখি। চৌলে সুখিলে, তেওঁৰ তাক নি টিলত, সিবিলাকে তাক তোয়ন কৰিলে। কপ কেনেকুৱা। তাই কল, এন বৃ টি; পাছে সেইাতিয়েই সিবিলাক উটগুচি গল। তেও আমাৰে কে আছে। তাতে চৌলে তেওঁক মূল বুলি বুৰি আঁটু পাৰি মাটিত মুখ সৰু পলে সৈক লগ এড়। তেওঁ ১লগাই প্ৰণিপাত কৰিলে। পাছে চমৃৱেলে অসেকাৰ্যত ওপৰ প্ৰতি সবা। চালক সুধিলে, তুমি মোক তুলি কিয় অমনি ১১ পছে পলোয়াবিলাকে আপোন লৈম- কছি; তাতে ঢেলে উত্তৰ কৰিলে, ময় সামক অফেক গোট খুৱালে, আৰ অতিশয় সাত আছে; কিযমে পললীয়া মায়েৰ লোকবিলাকে ঘিঞ্জিয়লত ও ভূ- বিলাকে মোৰ বিৰুড়মুড় কৰিছে, যিহোৱা ২ক ওচৰত ছাউনি পাতিলে। আৰু যেতিয়া মোক ত্যাগ কৰতে, পাবদাৰ ৰায় নি। পললীয়া অধিপতিবিলাকে শয়ে শয়ে তাৰ সোনৰ ৰায় মোক আৰু উত্তৰ নি দিয়ে; আকাৰে সৈন) লৈ ৰুমেৰ আগ বাঢ়ি গৈছিল, এতেকে ময় কি কৰা উচিত, তাকে মোক | তেতিয়া সকলে'ৰে খেত আখীৰ লগত দায় ১০ানাৰ নিমিত্তে আপোনাক মতালো। তাতে ৩ আৰু তে লোকবিলাকে চলিছিল। তাতে চাবেলে ফলে, যিহোৱাই তোমাক ত্যাগ কৰি | পলো অধিপতিবিলাকেসধিলে, এইখ্ৰী- তোমাৰ শত্ৰু ল; তেন্তে তুমি মোক কিয় বিলাকে ইয়াত কি কৰে। তেতিয়া আখীন ১. সুধিছ। যিহোৱাই মোৰ ৰায় যি ৰুপে পলেষ্ট অধিপতিবিলাক উৰ দি কলে, | কোৱাছিল, তেও সেই ৰুপেই কৰিলে; সেই মানুষ জানে। ইয়েল ৰ চীলৰ দাম বিযেৱাই তোমাৰ যাতৰ পৰ ৰায় কাঢ়ি দয়দ নহয়। সি কত দিন আৰু কত বাৰ মোৰ ১৮লৈ তোমাৰ চুৰীয় দামুদক দিলে। তুমি লগত বাস কৰিছে; আৰু সি যি দিনৰে পা যিহোৱা বাক্য মন নাই, আৰু অমালেকলৈ মোৰ লাল, সেই দিনৰে পৰা আজিলৈকে তেওঁ; এত কোপ সি কৰা নাই; এই ও ময় তাৰ কোনো দেৰ পোৱা নাই। কিন্তু তেওঁ কাৰণ আমি যিহোৱাই তোমালৈ এই কৰ্ম ওপৰ পলেজীয়া অধিপডিবিলা খং উঠল, ১০ কৰিলে। ইয়াত বাৰে যিহোৱাই তোমাৰ লগত আৰু পলোয় অধিপতিবিলাকে তেওঁক কলে, ইস্ৰায়েলকে পলীয়বিলাকৰ হাতত সোধাই তুমি তাক ওলোটাই পঠাই দিয়া; তুমি বি দিব, আৰু কাইলৈ তুমি আৰ তোমাৰ পুত্ৰ ঠাই তাক নিপৰ কৰি দিছিল, সি আপোনা বিলাকো মোৰ লগত বো; যিহোৱাই ইস্ৰা সেই ঠাইলৈ উলটি যাও, আমাৰ লগত যুলৈ যেলৰ সৈন্যসামন্ত পলেষ্ঠীবিলাক হাতত নাহোক, আহিলে কিতানি যুই সি আমাৰ শক্ত • সমৰ্পণ কৰিব। তাতে ঢৌল তেতিয়াই মাটীত য; কিয়নো সি কিহেৰে আপোন ৪ এস, দীঘল হৈ পড়িল; কিয়নো তেওঁ চমুৱেলৰ বাক্যত কবি। এই লোকবিলাক মৰেৰে নায় নে। বড় ভয় পালে; আৰু গোটেই দিন গেটে বিষয়ে লোকবিলাকে নাচাগ কৰি উ- টি ন'বাৰ একতি, তেওঁৰ গাত একো শক্তি এখমে এই কুপে গান কৰছিলে, বোলে, ২১ নেকিল। পছনে তিৰুই চৌলৰ চৰলৈ চৌলে বখিলে বাৰ বাৰ লোক, আহি তেওঁক অতিশয় বিকাল হোৱা দেখি কলে, সামুদে বধিলে অযুত অযুত লোক, দেখে, আপনাৰ বেট ময় আপোনাৰ বাক্যLইয়ানো সেই বায়ুৰ নহয়। তেতিয়া আখীন মানি আচলৰ আগত আপোন প্ৰাণ বাতি লৈ, দায়ক মাই কলে, যিহোবাৰ খান, শপ, আপনি যে কোৱা বাক্যৰ পৰে কৰিলো। তুমি সৰল লোক, আৰু সৈন.সম মা এই হেতাকে মি করে, এতিয়া আপুনিও এই মোর লগ তুমি আযোৱা করা ময ভাল বে, বাল কাণ দিক, ময় আপোনারা দেখিt; কিনো তুমি মোয় এল এ 80
