১। ' :' ৭.৫৩; ৫-২৯। । ৰিকসা লোকনালি। পাতে নিলে
- বিলাকেই গৈ লবিক। বিহাৰ না নিয়নি; তাৰ
টি ৰি ক লৈল, আসিং। পা দল কমী কি কি বেলা ৩ এ মাহফিলে। এই শোনে যলৈ ৰ। এনে কী বলিনাকে • কয়লানিনীকি নিৰিল।। গিলি ডে এসলৈ ৈ েদৰুদ | জীমেল পুৰ অৰিৰ অতি কৰ্মী। আমাৰ ও বিমা পলি , একা | কালে পাই যায় চৰলৈ আহিছিল, তে! লাবন্যময় নামানো
- ডিবি এ একো লৈ আহিছিল। লুকাই থক নাই। এই ভুলে যে মা,
- পা চেী, পদ ফীল এলাৱা ৰক্ত পাই। না নাহি আস সালে এ । ফলে, তেৰে বিৱাই তাৰু মোৰ হাতত সমৰ্শ। লা েনামা;হাৰাৰ তা |
- কিশোৰীৰ আৰ ভাং (কা অগ। আিমৰায়।ফলেন,
- সোমোৱাতে লি বল। পাছে দামুদ আক। ভোমালাৰু যিহোৱা আন কোৰ;
| ছে লোকবিলাক অৱৰোধ কবি দিয়ে। কিয়নো তোমাকে মেয়ে আৰ কলা। | ঢোল যুৰ অৰ্থে কলালৈ নামি যাবলৈ বিয় কৰিয়ে, তোমালোক গৈ আৰু সকলো লোক মাতিলে। তাতে, চেলে মোৰ টিকে বিগ ব্যা; সৰগৰিখাত, ' ছি হিংসাৰ আলচ কৰিছে,মাকে দয়দে। অতি সই ঠাই আৰু কেনে অখিলে, তা • বুব, অবিয়াৰ পুৰোহিতলে , এই ঠাইলে। চাই তাৰ বয় লোৱ; নিন মম মেকি । • একো আম। পায়ে দাৰূদে কলে, হে ইয়া৩য়, লি টেলিকৈ। তেকে গেল ঈশয় যিহোৱা, চৌলে কীলালৈ আহি আটা পত চাই না কেন ঠাই নি যে কাৰণে এই মণ্যখনৰু ই কবলৈ। আপোনাকে কাছে তাকে মই তাৰ , ৪া কাছে, তোমাৰ দল ময় ক নিয়ে। লোৱা; পাত্ৰ মোঃ গলৈ কি ৰা লৈ • ১১ কিলে; এতেকে লীলাৰ গুৰবিলাকে। আনি, তাতে মা তোমাৰ না যায়; ৩য় হাত মোৰ সমৰ্পৰ কৰি সি মেঃসি যদি তে থাকে,জেতে ম ঘিৰ আটাই তোমাৰ দায়ে যায় কৰে তৌল কপেই গোপকি মা ক চিঠি উনি মাৰি মাৰিব নে নে ইজাৰে বিকেৱ, মাম। এতে নিহত ঢাকাৰ অখৈয়ে নিয় কৰে, তোমাৰ দল আৰু অনা।. নীলৈ গল; কি দায়দা তে লা ১২ ৱািই কল, তেও আবি। তাতে যুদে | কি বিয়েৰ সচিৰে অতি।
- সুধিলে, কয়ীৰ গৃহিলাকে মোক না মোৰ ২৫ মায়োন অব আছিল। মেল আৰু তেওঁৰ
| লোকবিলাককামালেৰ ওই নিব। লোকবিলাৰুে তেকে নিৰিলৈ গলত, লোকে ১৩ বিয়ে কলে, সাবাই দিব। বেলা বায়ুদ দাদাৰ বংবাদ দিলে; তাতে তো শিলা আৰু তেওঁৰ লগয় প্ৰায় দুশ লোক ঊাট কয়ালাৰ। পৰ্বতেদি নাৰি আয়ি মান্নান শাহ খালি। পা বাহিৰ ওলাই, যেয়ে যলৈকে পালে, চৌলে সেই কথা বলি, মানি অৰণ্যলৈ তালৈকে গল। পাছে দায়দ কীলাৰ পৰ। সাৰি সায়দৰ পায়ে পা খেদি গল। পানচাল • গল, ইয়াক কোনোবাই আহি চৌলৰ আগত! | পৰ্বত কোন গন্ত, দায় না দেয় লোক নত, তেললৈ যাবলৈ হল। বিলাক পতিৰ শিকাৰে গল; আৰু দান • ১৩ ৰা পায়ে পাৰে অৰণ্যত কা নানা দুৰ্গম। চৌ মত তাৰ পৰা আন ঠাইলৈ ঘৰলৈ . ঠাইত, বিশেষকৈ পৰ্বতায়া অলৰীফ অ-| লড়াড়ি কৰতে, আৰু তেও তে লাৰু | ত ম কৰিলে; তাতে চৌলে সদায় তেওঁক বিলাকক বিলৈ ঢৌল আপোনা লোক বিচাৰিতে, কিন্তু ঈশ্বৰ দেওয় হাত তেওঁক |২০ বিলাকেৰে তেওঁক বেৰি ধৰেছে, এৰ দূত ১৫ নমপ নলে। মামী অৱণৰ কাঠনাৰ | ঢৗ ওচৰলৈ আহি কলে, আপুনি গেই মত, একা কাভ, তে দেখিলে, যে, চেল। আহোক; কিয়নো পলীলাবিলাকে দেশ মাৰ প্ৰাণনাশৰ চেয়াৰে ওলাই আহিছে| আমণ কৰিছে। তেতিয়া চৌলে দায়দঃ পাছ ৯ গাছ চেলৰ পৰ যোনাখনে উই কাৰালৈ; যদি যোৱাৰ পা ৰি পৰোয়ানা . কাৰ ওয়লৈ ৰৈত তেওঁৰ ল] . নিয়ে যাত্ৰা কৰিতে; এই কাৰণে সেই মাৰ ৰিলে। আ দতে, যা নয়। নাম চেলা-লকোং গিলাই না কিন্তু
- কোনো পিছলে হতে তোমৰা পৰ হল। পাছে দানে এ গল্প এলাই
1. মৈশায়; এ বিয়েল লাম আম মিগীৰ মলি দু চড় মাল s, গোয়াৰ f; ইয়াক যে পিতৃ কৰিল। .
