৫; ১-৬; ১৫ 0 ১ চমূলে। আপোনাৰ ওচৰত গোটাই কলে ৰেলয় , ফোমেৰায় আৰু দেশ বিনষ্ট কৰা নিগণি, ৗৰ কৰ কথা আমি কি কৰিম। সি আকৃতি বৃষ্টি নিৰ্মাণ কৰা, অঃ - বিলাকে কলে, ইস্ৰায়েলৰ খৰচ গতিলৈ সলৰ শৰ গৌৰবাতি কা; লিনি : নিয় কি; তাতে সিহঁতে ইস্ৰায়েলৰ খৰৰ তোমালোক প না তোলাক দেৱতা- কে সেই ঠাইলৈ লৈ গল। তাক নিয়া লত, বিলাক পৰা, আৰু তোমালাকৰ দেশৰ প্যা যিহোবাৰ হাত মগৰখনৰ বি অতিশয় আপোনাৰ হাত আতাব। বিভীন্ন লোকে বালানক হল; তেও নগৰখন বড় কি সৰু আৰু ৰৌণই যি ল অপালাবিলা সকলোকে আঘাত কৰাত, সিহঁতৰ গাত বিৰ মন কটন কৰিছিল, তেলেকৈ মোললাকে কিয় ১• কোহেৰ ওলাল। পাছে সিহঁতে যিহোৱাৰ মন কটন কৰি। সে লিবিলাকৰ মাত ইক্ৰোণলৈ পঠালে। কিন্তু যিহোৱাৰ চক অকাৰ কলিত, লিবিলাকে লোককিক কোণলৈ আহিল, ইক্ৰোণীয়াইতে বড়কৈ। এটি নিদিলে নে। আৰ লোকবিলাক মশল এটা পাৰি কলে, আমাক আৰু আমাৰ মানুষ। নে। এই হেতুকে এতিয়া কাঠ লৈ এখন নতুন বোৰক বধ কৰিব নিমিতে সিহঁতে আমাৰ ৰথ সাখা, আৰু কালি এনে নী চৰলৈ ত্ৰায়েলৰ ঈৰৰ চক অনিলে। | ধিৰতী গাই গৰু আনি ও লগোৱা, আৰু ১১ পাছে সিহঁতে মানুহ পঠাই পলেখীয়াৰিলকিৰ সিহত পোৱালি সিহতৰ লগৰ পা ফলৈ আটাই অধিপতিবিলাকক গোট খুৱাই কলে, আনিব। আৰু যিহোৱাৰ চৰু সেই সব আমাক আৰু আমাৰ লোকবিলাকক যেন বং ওপৰত তুলি দি; আৰ সেই যি লোশৰ নকৰে, এই নিমিত্তে স্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ চক। বাবোৰ দোৰ্থক উপহাৰলে তেওঁক দিবা, ঠাই দিয়; সেয়ে আপোন ঠাইলৈ উলটি। তাক এটা পেৰা অৰাই তাৰ একালে দিবা; যাওক। কিয়নো নগৰৰ সকলো কালে মহামাৰীৰ। পাছে তকি পঠাইদি, লি যাওক। আৰু চা, অযুত লোকবিলাক ব্যাকুল হৈছিল; সেইঠাইত | সেইখ যদি আপোন সীমাৰ বাটেদি বৈৎ. ১২শৰ যত অতিশয় গণুৰ আছিল। আৰু যি চেমচলৈ যায়, তেতে আমালৈ এই মহা-আপদ লোকবিলাক নমকৈ আছিল, সিত বিষফো। তেৰে ঘটালে; আৰ যদি সে তে, বি হেয়াৰে পড়িত হল; এই হেতুকে মগৰৰ লোক যাতে আমি এৰ ফলে সে ৰে হয়, বিলাকৰ আওঁৰাৰ আকাশলৈকে উঠিল। ইয়াকে আমি আনিম; দৈবক্ৰমেতে অমিল নিচ ত্ৰায়েল দেশলৈ ১• এই ঘটনা হল। পাছে মানুহবিলাকে সেই | দৰেই কৰিলে; দুৰ্নী খিৰতী গাই গৰু আনি গুলোটাই পঠোৱ। ৰত লগালে, আৰু সিহঁতৰ পোৱালি টাক যিহোৱাৰ চকপলেষ্টীয়বিলাকৰ দেশত | ১১ ঘৰত ৰাখি (লে। পাছে সিহঁতে যিহোবাৰ সাত মাহলৈকে আছিল। পাছে পললীয়া- ক, অৰু সোণৰ নিগণি ও বিকোহহাৰাৰ বিলাকে পুৰোহিত আৰু মালতিবিলাকক মতাই। আকৃতিৰে সদা বৰেৰ পেৰাটোও , আনি কলে, আমি যিহোৱাৰ চকৰ বিষয়ে কি ১২ ওপৰত তুলি দিলে। পাসেই গৰু নীয়ে কৰিম? কোৱাছোন, আমি কিহেৰে তাক বৈৎ-চেৰ পোন হেিেলয়াইহেলিয়াই আপোন ঠাইলৈ পঠাই দিম। সিবিলাকে কলে, | ৰাতটি গল; লোহাতে ফি বাহাতে তোমালোকে যদি ইয়াৰ পৰ ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ! অৰিলে; আৰু পলীয়ালি অধিপতি সক পঠাই দিয়া, তে েসদাকৈ নপঠা, বিলাক বৈ-চেমচৰ সীমালৈকে নিহত, কিন্তু কোনোমতে দোৰ্থক উপহার তেওৰ তালৈ| ১৩ পাছে পাছে গল। সেই কালত বৈচেম- পঠাই দিয়া; তেহেতোমালোক সুস্থ হব পারিবা,। নিবাসীবিলাকে উপত্যকাত ঘেঁহু ধান দাওতে, আৰু তেওঁৰ হাত তোমালোকর পরা কিয় নহে। ওপরলের দাঙি চাইটা দেখিলে, আৰু ও তাকে তোমালোকে জাত হই। নিতে সুধিলে,| ১০ তাকে দেখিচিৰিলাকে আৰু কৰিলে। তেতি দেবার্থক উপহারষপে আমি তোলৈ কি পঠাই| সেই রথখন বৈচেমনিবাসী যিহোচর দিন। সিবিলাকে কলে, পলেষ্টীয়বিলাকৰ | পর সেমিতে এটা বড় শিল আছিল অধিপতির সংখ্যা অনুসারে বিকোহেরারের। | সেই ঠাইতে মুলহি; তাতে সিবিলাকে রথর আকৃতিৰে সৰ পছো বস্তু, অক্কি সোপ কাঠ ফালি, সেই গৰু নীক হার অর্থে পাচাটা ৰিগণি দি পঠোৱা; কিয়নো তোমা! ১৫ যিহোৱাৰ উদ্দেশে উৎসর্গ করিল। পাতে লোক সকলোৱে আৰু তোমালোকর অধিপতি লেয়বিলাকে যিহোৱাৰ চক আয় ভর বিলকিরা একে প উপাত ঘটিছে। এই।' পর কোণ বা পেরাটাও নাই লৈই মেয়ে তোমালোকে আপণিবিলকির [ি বড় শিল রাখিল; যা চের থাঃ
