৩; ১৩-৪; ১৬।] খ। ১০জন আছে। আমি ৰাফিয়া | মোৱাৰীয়া কথৰ পৰা এক কিনিব লাগিব। গে যদি জামাক যুবক, তেন্তে ভাল, তাতে সেই সতীয়া লে ফলে, তেলে হলে [ কয়েক ৰি তোয়াক কবিলৈ যদি ময় নিয়ে নিতে তা যুক্ত কৰিব নোৱাৰ; তোৰ নয়, তেকে যিহোৱানীৱন কৰিলে যাৰ নিজ অধিকাৰ নি কৰিম; ম শপথ, ময়েই তোমাক মুক্ত কৰিম; তুমি ৰাতি মৃত কৰিৰ বীমাক তুমিয়ে যুক্ত কৰা, ১০ পুৱালৈকে শুই থাক। তাতে ৰুথে ৰাতিপুৱ-]। কিয়নো ময় যুক্ত কৰিব নোৱাৰ্বে। মুক্ত কৰা লৈকে তেওৰ ভৰিৰ ওচৰত ই থাকিল; পাছে আৰু সলোয়াৰ বিয়ে, সকলো কথা স্থিৰ কৰি- ইজনে সিনক চিনিব পৰা সময় নৌ ওঁতেই বলৈ আগৰ কালত ইত্ৰায়েলৰ মাৰত এই কাপ তেওঁ উল; কাৰণ বোৱৰে কৈৰি, এল মা ৰীতি চলিছিল, যে, এমে আপোনাৰ তা ইলৈ তিতা মানুহ অহ কথা কোনেও সোলো আন আম দিয়ে,সেই ইত্ৰায়েল, ১০ানি নেলাগে। তেওঁ আৰু কলে, তুমি গাত। ৮ মাৰ সাকীৰপ আছিল। এই হেতুকে সেই লোৱা পৰ কাপড় পাতি ধৰ; তাতে থে | ওচৰসীয়া যুক্তিকাই তুমি মিলে তাক কি তাক পাতিলত, তেও দুদেনি যৰু ধান খি বুলি বোৱক কৈ, আপোনাৰ জুতা লোলো- ১০ মুত তুলি দি নগৰলৈ গুচি গল। পাহেথকাই দিলে। পাছে বোৱতে বৃলিক আৰু আপোনাৰ শাহুৱেকৰ ৰিলৈ আবিলত, তেওঁৰ আটাইলেকিবিলাক কলে, লীমেল যি যি শাহুৱেকে কলে, আইট, তোমাৰ কথা কি বল? আলি, আৰু কিলিয়োন ও মহলেন যি যি ভাতে তেওঁ সেই পুকুৰে তেওঁলৈ কৰা আটাইকথা আছিল, সেইসলোকে ময় ময়মীৰ হাতৰ পৰ, ১৭ শহুৱেকক কলে। তেওঁ আৰু কলে, শাহুৱেৰাৰ কিনিলে; আমি তোমালোকইয়াৰ সীলা। | চলৈ সুদহাতে যাৰ নেলাগে, এই বুলি কৈ আৰু আপোনাৰ আইবিলাকৰ মৰি পা, ১৮ তেওঁ মোক এইদোন যৰ ধৰি দিলে। তেতিয়া আপনি লতি কাচা দুৱাৰৰ পৰ সেই মৃত তেওঁৰ শহুৱেকে তেওঁক কলে, আই, এই লোকৰ নাম যেন সুখ নয়, এই নিমিত্তে সেই মৃত বিষয়ে কি ঘটিৰ, তাক যেতিয়ালৈকে নোনা, লোৰ অধিকাৰ তাৰ নাম ৰাখিবৰ অৰ্থে ম্য তেতিয়ালৈকে বহি থাকা; কিয়নো সেই পৰে আপোন ভাৰ্যাপে মলোনৰ ভা মোৱা- আমি এই কাৰ্য্য নিষ্পত্তি নকৰাকৈ মেথাকিব। ধীৰ থকো কিলো; আছি তোমালোক , পাছে বোৱতে নগৰৰ দুৱাৰলৈ উঠি গৈ | সকলোৱে সা হল। তাতে দুৱাৰত থকা | তাতে বহিল; এনেতে দেখাবি ওচৰসীয়া সকল লোক আবৃষিলাকেল, আমি সাদী কিত্তাৰ কথা তেওঁকৈছিল,সেইমাহ বাদি। লে; যি তিতা তোমাৰ বংশত সোমাল, আহিছিল; তাঁতে বোৱতে তেওঁক মাতি কলে,। যিহোবাইইক গ্ৰায়েলৰ বংশ স্থাপন কৰা যি হেৰা আক, এই পোমে আদি বহাছেন; ৰালে আৰু লেয়া, লিবিলাক জমীৰ নিচিনা তাতে তেও বাৰ পৰ। আদি বলি। তেতিয়া। ফৰেক, আৰু ইতি তোমাৰ পৰাম, অৰি বোৱৰে নগৰৰ বুড়বিলাকৰ মাঝৰ দৰ অনুমনিকা বৈলেত তোমাৰ সুখ্যাতি ওক; যিহোৱাই ফতি আমি কলে, তোমালোকেও এই ঠাইতে | সেই যুবীৰ গৰ্তৰ পৰ তোমাক যি সন্তান •; তাতে সিবিলকে 'বলি। তেতিৰ1 বি, তাৰ ৰায়, আমৰৰ গৰ্তত যিদলৈ ৰোৱৰ সেই চৰসঙীয়াক কলে, আমাৰ নাই। আ পোচ বংশৰ দৰে তোমাৰ বংশ দলীলেৰ বি যাৰে আছিল, তাকাও। পাছে বোৱৰ থক বিয়া কৰিলত যোৱাৰ দেশৰ পৰা উলটি'অহা ময়মীয়ে বেচিছে;#থ তেওঁৰ ভাৰ্য্যা হল; আৰু বোৱতে এই হেতুকে ময় তোমাক এই কথা অমাবলৈ মন T তে গান কলিত, তেওঁ যিহোৱাৰ পৰা গৰ্ব কলে, যে, এই বহি থকাবিলাক আগত আৰু ণৰ শক্তি পাই এ পূত্ৰ প্ৰসৱ কৰিলে। আপোন তিৰিকাক সকলৰ আগত তুমি | ১০ গাছে ডিবিলাকে নয়মীক কলে, ধন্য ভক কিনা; তুমি যদি যুক্ত কৰা, তেন্তে কৰা; T: যিহোৱা,তেওঁ আজি তোমাৰ যুক্তিকৰ্তা চৰ- কি যদি মকৰ, তৈকে মোক কোৱা, নয় মাইকিয়া করি খা নাই; ইয়াৰ য, মালিব খো ে; কিয়নো যুক্ত কৰিবলৈ|নানা ইয়েলর মত প্রখ্যাত কি; ই তোমাকৈ চলীয় কোনো নাই, কিন্তু তার প্রায় শাহদাতা, আৰু বু অৱস্থাত তোমার প্রতিপালক ব; কিয়নো তোমাক লে, য ক রিল। য়ে কোঁৱৰে ফলে, প্রেম করে, আর সাত জন পুত্ৰকৈয়ে উত্তম তুমি বি না ময়মীয় হাঙরশন মাসখের। | তা তোমার বোৱাৰীয়েরাই আৰু প্ৰসৱ নি, সেইদিন মৃত লোক অবিরত| রিল। তেতিয়া মমীয়ে লক আপোনার তা না রাখি আর জিতাকোলাত সলে, আৰু তেওঁ তার ধাই মাতৃপ 269 | 5
