১১; ৩১-১৩; ৩।] বিলবিলাক। মাত্ৰ আপোনাৰ কাপড় কাকিলে, হায় হায়, ৫ অহা নিষী মানুহ। পাছে গিলিয়ৰীয়া- যোৰু পান, তুমি মোক বড় ভাকু পেলা| কিলাকে ক্ষয়িষৰ মানুৰ আগৈয়ে গৈ ঘৰ মোক ক্লেশ কিতাবেৰ মা, তুমিও এজম। পিৰবোৰ হাত কৰি ললে; তাতে ইয়িমৰ হল; কিয়নো মা যিহোৱাৰ উণে মৃধা পলাই যোৱ কোনো মানু েযদি কয়, মোক মেলিলো, তাক আৰু নাৰ নোৱা। তো পাৰ হবলৈ দিয়া, তেতিয়া গিলিয়াৰ নিয়ে ই বাপেকক কন্টে, হে মোৰ পিতৃ, তুমি]. তাক থে, তুমি জামে ইয়িমীয়া মানুহ যিহোৱায় উলে অথ মেলিলা, তোমাৰ | ৬ নোহাৱা? আৰু সি যদি কয়, নও, তেতিয়া মুখৰ পৰা ওলোৱা বাক্যৰ দৰে মোলৈ কৰা; | শিবিলাকে কয়, এৰ“ণিকেলেং” বোলা- কিয়ৰে যিহোৱাই তোমাৰ নিমিত্তে তোমাৰ হোন; আতে, সি খসে উচ্চাৰণ কবি শক্ত অগোনৰ সামযিলা ওপৰত প্ৰতিকাৰ নোৱাৰি, “চিবোলে” বুলি কলেং, সিবিলাকে ৩৭ সাবিলে। পাছে তাই বাপেককলে, মেৰ অৰ্থ ভাকবৰিযল পৰোত বধ কৰে।সেইসময়ত এ কফি া য; দুমাহলৈ মোক বিদায় ইয়িম, বিয়াল্লিশ হাজাৰ লোক মৰা পড়িল। দিয়া; মৰ পৰ্বতলৈ গৈ শোৰ কুমাৰীত্ব অৰ্থে]। যিশু হিলৈকে ইস্ৰায়েলৰ বিচাৰ ৩ মোৰ সখীবিলাকে লৈতেবিলাপৰাগৈ। তাতে কৰিলে। পাছে গিলিয়দীয়া যি মৃত্যু হল, তেওঁ যোৱা বুলি তাইক দুমাহলৈ বিদায় দিলে; গিলিয়দ কোনো এথন নগৰত তেওঁক মৈদাম তেতিয়া তাই আপোন সখীবিলাকে লৈতে গৈ দিয়া হল। পৰ্বতবিলাকৰ ওপৰত আপোন মাীৰ অৰ্থে। * তেও পাছে বৈলেমীৰাইবচন ইস্ৰায়েল, বিলাপ কৰিলে। পাছে মাৰ যত তাই ৯ বিচাৰকৰ্তা হল। তেওঁ বিশ জমপুতেক আছিল; বাপেকৰ ওচৰলৈ উলটি আহিল; তাই বা আৰু তে ত্ৰিশ অনী জীয়েকক উলিয়াই দি, পেকে আপনি কৰা সম্পৰ দৰে তাইলৈ| আপোন পুতেকতৰ নিমিত্তে ত্ৰিশ অনী ছোৱালী কৰিলে; তাই কোনো পুৰুষ মুখ দেখা নাছিল। বাহিৰ পৰ আনিলে। তেওঁ সাত বছৰলৈকে তেতিয়াৰে পা ইত্ৰায়েলৰ মাঝত এই ৰীতি। ১•ায়েৰ বিচাৰ কৰিলে। পায়ে ইনৰ মৃত্য • প্ৰচলিত হল, যে, মৰে যৰ গিলিদীয় | লত, তেওঁক বৈৎলেহমত মৈদাম দিয়া হল। বিহৰ নীয়েকৰ নিমিত্তে বিলাপ কৰিবলৈ| ১১ তেওৰ পাছত জবুনীয়া এলোন ইত্ৰায়েল, ইস্ৰায়েলৰ জীয়ৰীবিলাকে বছৰৰ ভিতৰত চাৰি | বিচাৰকৰ্তা হল; তেওঁ দহ বাহলৈকে ত্ৰি- দিন যায়। ১২ মেলৰ বিচাৰ কৰিলে। অবুনীয়া এলো ১ পাছে ইয়িম লোকবিলাকে গোট খাই। মৃত্যু হলত, অবুন দেশত থকা অয়ালেনিত চাফোনলৈ গৈ যিধহক কলে, তোমাৰ লগত। | তেওক মৈদাম দিয়া হল। যাবলৈ আমাক নেমাতি, তুমি অমেৰি গান-১৩ তেওৰ পাছত পিৰিয়থেনীয় হিলেৰ পুত্ৰ বিলাকৰ লগত যুদ্ধ কৰিবলৈ কিয় পাৰ হৈ| অলেনি ইস্ৰায়েলৰ বিচাৰকৰ্তা হল। তেওৰ গৈছিল। আমি তোমাৰে সৈতে তোমাৰ ঘৰ। চল্লিশ জন পুতেক, আৰু যিশ অন নাজিয়েক ২ই দি পড়িম। তাতে যিহে সিহঁতক আছিল; সিবিলাকে সতৰটা গাধত উট ফুৰে; কলে, অশোৰ সন্তানবিলাকে সৈতে মেয়| তেও আঁঠ বহৰলৈকে ইয়েলৰ বিচাৰ করলে। আৰু মোৰ মানুহবিলা বড় বড় হলত, পাছে পিরিয়াথোনীয় শিল্পল, পুৰ অলো- ময় তোমালোকক মাতিছিলো, কিন্তু তোমা নর মৃত্যু লত, অমালেকায়াবিলাকৰ পৰ্বতীয়া ললাকে মেকি সিহঁতৰ হাত, পা উদ্ধার করা অলত ইয়িম দেশত পিরিয়াখেনত তেওঁক ও নাই। পাছে তোমালোকে মোক উদ্ধার করা মৈদাম দিয়া হল। দেখি, ময় আপোন প্রাণ আচলৰ আগত। চিমচোনৰ জন্ম। বাতি লৈ অনের সন্তানবিলকির বিয়ে পার হৈ গলো; তাতে যিহোৱাই মমর হাতত পাছে ইস্রায়েলর সন্তানবিলকে যিহো- সিহঁতক সমর্পণ করিলে; এতেকে তোমালোকে বার সাফাতে পুনরায় কু-আচরণ করিলে; মোর সৈতে যুদ্ধ কৰিবলৈ আজি কিয় মমর। তাতে যিহোৱাই চল্লিশ বছরলৈকে সিবিলাকক চলৈ আহিলা। পাছে যিহে গিলিয়দর। পলেষ্টীয়বিলাকৰ হাতত সোধাই দিলে। সকলো লোক গোটাই ইমিমে সৈতে যুদ্ধ। সেই কালত দানীয়া গোশর মত চর- করিলে; তাতে গিলিয়র লোকে ইয়ি নিবাসী মানা নামেৰে এন মানুহ আছিল; লোকবিলাকক অতি করিলে; কিয়নো সি-T তের তিরুত বী হোৱাত ভাইসন্তান প্রসব তে কৈছিল, রে পিলিয়ীত, ততই| এনরিলে। পাছে যিহোৱাৰ দুতে সেই তিকতা মিম আর মাটির গীর শ পলাইতাগি দর্শন দিলে, দেখা, তুমি যা অবিন্তান ঃ
