তেতি হোৱালে , উঠা: ২৪৪ বিচাৰকাবিলাক। [৪; ১১-৫; ৮। ১১ বোৰাও তেওঁৰ লগত গল। সেইকালত কেশীয় বৰি ওলাই আগ বাঢ়ি খৈ কে বলে, হেৰে কেনীয়াৰিলাৰ পৰ, মোচিৰ শহৰেক আহ, তুমি যি মানুহক বিচাছ, মা কে যাৰ সৱানবিলাৰ প্যা বেলেগ হৈ | দেখুৱাই; তাকেতেৰ তাবুতলোমা কেদৰ চৰ চনৰীমত (কা এলেনি গলৈকো দেখিলে, মা মল্পি পড়ি আছে, আৰু তেওঁৰ ১২ অপোৰ তা ৰিছিল। পাছে অবীনোৱমৰা কৃত টি যৰ আহ। এই কলে যিহোৱাই পুত্ৰ বাৰাক তাবোৰ পৰ্বতত উঠিল, এই | সেইদিনা ফলানীয় যীম ৰাক ত্ৰালেৰ সংবাদ পাই, চীচাই অপানাৰ সকলো ৰথ। সন্তানবিলাৰ আগত বীভূত কৰিলে। পা অৰ্থাৎ আপোনাৰ শ লোহাৰ ৰথ, আৰু সকলো| ত্ৰায়েলৰ সাবিলাকে কানীয়াৰ খবীনক লোকক গোটাই লৈ হৰোচং-গোমীময় পৰ। | সংহাৰ মালৈকে কমানীয় বাৰীনৰ বিয়ে ১০ কচোন নদীৰ ওচৰলৈ আহিল। তেতিয়া দবে | সিৰিলকিৰ হাত কমে এল হৈ উঠল। ৰাই বাৰকিক কলে, উঠা; কিয়নো আজিয়েই বোৰা শীত। যিহোৱাই চীচৰাক তোমাৰ হাত দিলে; যিহোৱা আননা তোমায় আগত যুলৈ ওলোৱা ৫ সেই দিন দৰে। আৰু এবীনোৱম, নাই। তেতিয়া বাৰাক আৰু তেওৰ পায়ে পায়ে পুৰ বাৰকে এই গীত গালে, যোৱা দহ হাজাৰ লোক তাদেৰ পৰ্বতৰ পৰা | ইত্ৰায়েলৰ মাত নায়কৰিলক আগ গৈল, ১৫ নামিল। পাছে যিহোৱাই চীচৰকি, তেওঁৰ লোকবিলাকে ইচ্ছা-খনেৰে আপোনাবিলা- সকলো ৰথ আৰু তেওঁৰ গোটেই সৈন্যসামন্তক কক উৎসৰ্গ কৰিলে; বাৰাকৰ আগত তৰেলৰ ধাৰেৰে নিচেইকৈ এই হেতুকে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। ঘটুৱালে; তাতে চীচৰাই ৰথৰ পৰা নামি খোজ
েৰসিকল, শনা, হে অধিপতিবিলাক,
১৫ কাঢ়ি পলাল। কিন্তু বাৰাকে হৰেচৎ-গোয়ীম- | কান পাতা; লৈকে তেওঁৰ সকলো ৰথ আৰু সৈন্যসামন্তৰ ময় ময়েই যিহোৱাৰ উদ্দেশে গান কৰে; পাছে পাছে খেদি গল; আৰু চীচৰাৰ ময় গ্ৰালেৰ দৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশে সকলো সৈন্য ৰেলিৰ ধাৰত পড়িল, এনে | | প্ৰশংসাৰ গীত গাও। শেষ নেথাকিল। যে যিহোৱা, তুমি চেীৰ পা ওলাই অহা ১০ কিন্তু চীচৰাইখোজ কাঢ়ি সেইকেনীয় বেৰ কালত, তিতা যায়েলৰ তালে পলাল; কিয়নো সেই]. তুমি ইদোম দেশৰ পৰ যা কৰা সময়ত, সময়ত যাচেৰ যাবীম বাৰে আৰু কেলীয়া পৃখিবী কপিল, আৰু আকাশে টোসাটোপে ১৮ হৰৰ বংশৰে মিল আছিল। আৰু যায়েলে বৰষালে, চীচৰাক আগ বঢ়াই আনিবলৈ ওলাই গৈ তেওঁক এনে বি, মেযবোৰে টোপটোপে জল কলে, হে মোৰ প্ৰলে, তিলৈ আহোক, মোৰ | বৰষালে। ৰিলে তিলৈ আহোক, অ নকৰিব; তাতে যিহোৱাৰ সাক্ষাতে পৰ্বতবিলাক পমি বৈ চীচৰাই তেওঁর গুৰিলৈ তাতিৰলৈ গলত, গল, তেওঁ এখন কল কাপড়েরে তেওঁক ঢাৰিলে। এনে কি, ইস্রায়েলর ঈশ্বর যিহোৱাৰ ১৯ তেতিয়া চৰাই তেওঁক কলে, বিনয় করে, পনি সাক্ষাতে সেই চীনয়ে পমি বৈ গল। কৰিবলৈ মোক অলপ পনী দিয়া; কিয়নো অনতির পুত্র মূগরর দিনত, মোয় পিয়াহ লাগিছে। তাতে তেও গাখীর যায়েলৰ দিনত র-আলিববার এড়া মোট মেলি পান করিবলৈ দি তেওঁক ঢাকি | পড়িছিল; • রাখিলে। পানচীচরাইতেক কলে, তুমি তার পথিকবোরে বেকা সুকীয়া ৰাটেদি গৈ- সৱাৰমুখত থিয় হৈ থা; যদি কোনো মান্বয়ে | ছিল। আছি তোমাক সোধে, যে, ইয়াত কোনো মানুষ। ময় দোেরা উপর মহলেমানে, আছে নে। তেতিয়া তুমি কব, কোনো নাই। ময় ইস্রায়েল মৰিত মাতৃ হৈ উৎপৰ ন- ২১ তার পায়ে হেবরর তিতা যায়েলে তার | হলোমানে, এটা এত আৰু হাতুড়ি হাতত লৈ মনে মনে ইহায়েলর আবত গাবের এড়া পাড়িল, ডের ওলৈ গৈ," তেওঁর কুমত সেই খুটি | সেইবোৰ এড়া পড়িল। মাদলে, আৰু খুটটা যুর সরকি মাগত লোকবিলাকে নতুন দেৱতা মনোনীত করি- • সোল; কারণ তেওঁ গগৰ লাগি বড় পেনি | ছিল; ২ গৈছিল। এই রুপে তেও রিল। পাছারাকে। তেতিয়া মগরুর দুৱারত যুদ্ধ লাগিল; গচার পায়ে পায়ে খেল আতে, ঘায়েলে | ইয়ের চল্লিশ হাজার লোক মাত
