১৭; ১০-১৮; ১৩।] ' যিহোৱা ইমিৰ অধিকাৰ হল; যাৰ মনটি সীম | ইয়েল, সানবিলা মাষত আধিপত্য ৰী উকালে আছিল, আৰু তাৰ অন্তু * নোপোৱা সাত কৈ অৱশিষ্ট আছিল। পাছে ১• সমুস পড়িল। যশিলে ইমিম আৰু যিহোৱাই ইত্ৰীয়েৰ সন্তানবিলাকক কে উত্তৰকালে মুনতিৰ আধিপত্য আছিল, অৰু | তোমালোকৰ পূৰ্বপুৰবিলাকৰ যিহোৱাই সমুদ্ৰেই তাৰ সীমা আছিল; আৰু সিবিলাক তোমালোকক দিয়া দেশ অধিকাৰ কৰিব অৰ্থে দয়ে উত্তৰকালে আচেৰ কেৰি, আৰু পৰফালে যাবলৈ তোমালোকে আৰু কিমান কাললৈ ১১ইচাখৰৰ কোষ পালে। বাখৰ আৰু আচেৰ | : এলাহ কৰি থাকিবাতোমালোকে অপোনা- মাবৰ, উপনগৰে সৈতে বৈচান, উপনগৰে | বিলকিৰ এক এক ফৈদৰ পৰ তিনি জন তিনি সৈতে যিলিয়াম,উপনগৰে সৈতে দোৱনিবাসী মন মানুষ বাচি লোৱা; ময় সিবিলাকক পাম; বিলাক, উপনগৰে সৈতে অয়িন-দেৱনিবাসী, লিবিলাকে গৈ দেশৰ সকলো কালে ফুৰি চাই : উপনগৰে সৈতে তাননিবাসী, আৰু উপনগৰে অপোন আপোন আধিপত্য অনুসাৰে তা সৈতে গিলোনিবমীবিলাক মনচিৰ অধি লিখি লৈ মোৰ ওচৰলৈ আহিব। আৰু সি- কৰি আছিল; এই তিনটা ওখ ঠাই আছিল। | বিলাকে তাক সাত ভাগ কৰিব; দণিকালে ১২ তথাপি, মনচিৰ সন্তানবিলাকে সেই নগৰ | আপোমাৰ সীমাত যিয়দ থাকিব, আৰু উত্তৰ- নিবাসীবিলাকক দুৰ কৰিব নোৱৰাত, কমনীয় ফলে আপনাৰ সীমান্ত ঘোষেৰ বংশ থাকিব। লোকে সেই দেশত থাকিবলৈ সহি দিলে। এই ৰুপে তোমালোকে দেশখন সাত অংশ কৰি ১৩ পাছে ইস্ৰায়েল, সানবিলাকে পৰীক্ৰমী হৈা তাৰ বৰ্ণনা লিখি মোৰ তৰিলৈ আহিবা; ময় কননীয়াহঁতক কাম কৰি দিব লগা বন্দী। ইয়াত আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোবাৰ সাক্ষাতে তোমা- কৰলে, কি সিহঁত নিচেৰকৈ দূৰ কৰিব। লোক নিয়ে চিঠি খেলাম। কাৰণ তোমা: নোৱাৰিলে। নোকৰ মাঝত লেবীয়াৰিলা কোনোভাগ মা; ১০ পাছে যোচেৰ বংশই যিহোৱাৰ আগত | কিয়নো যিহোৱাৰ পুৰোহিতপদেই সিবিলকিৰ নিবেদন কৰি কলে, অপুনি আধিপত্যৰ অৰ্থে আধিপত্য; গদি, বেণ, আৰু মনচিৰ আধা চিঠি খেলাই মোক কেৱল এক অংশ, কেৱল ফৈদে যনৰ পুব পাৰে যিহোৱাৰ দাল মোচিয়ে এক ভাগ কিয় দিলে। এই কাললৈকে যিহো ৮ দিয়া অপোন অপোন আধিপত্য পালে। পাছে ৰাই মোক আশীৰ্বাদ কৰাত, ময় বহুজা সেই মানুহবিলাক উঠি গল; আৰু যিহোচুৱাই ১৫ হৈয়। তাতে যিহোৱাই সিবিলাকক কলে। দেশৰ বৰ্ণনা লিখি আনিবলৈ যোৱবিলাকক যদি তুমি বহু হৈহ, তেন্তে ইয়িম পৰ্বত এই আজ টি কলে, তোমালোকে গৈ দেশৰ তোমাৰ নিমিত্তে ঠেক দেখি সেই কানীলৈ উঠি। সকলো ফালে ফুৰি দেশৰ বৰ্ণনা লিখি, পাছে গৈ তাত পৰিলীয়াবিলাকৰ আৰু ফাৰ্মীয় মোৰ ওচৰলৈ উলটি আহিব; তাতে ময় ইয়াত বিলাকৰ দেশত আপোনাৰ নিমিত্তে গছ কাটি চীলোত যিহোবাৰ সাতে তোমালোকৰ ১০ পেলোৱাগৈ। তাতে যোচেৰ সন্তানবিলাকে। ৯ নিমিত্তে চিঠি খেলাম। তাতে সেই মানুহবিলাকে কলে, পৰ্বতীয়া দেশে আমাক নাটে; আৰু উপ গৈ দেশৰ সকলো কালে ফুৰি, নগৰ অনুসাৰে মগৰে সৈতে বৈচান অৰু বিক্ৰিয়েৰ সমথল। সাত ভাগ কৰি, এটা বহিত তাৰ বৰ্ণনা লিখিলে; এই উয়ত বা সমৰ্থলনিবাসী আটাই পাছে সিডিলাকে চীলেৰ ছাউনিলৈ যিযে- ১৭ কমানীয় লোকৰ লোহাৰ ৰং আছে। পাছে। | ১• চুৱাৰ গুৰিলৈ আহিল। তেতিয়া যিহোৱাই যিহোৱাই থেকে বংশ অৰ্থাৎ ইকুয়িম | চালোত যিহোৱাৰ সাতে সিবিলাকৰ অৰ্থে আৰু মনচিক কলে, তুমি বহু আৰু বড়। | চিঠি খেললে; এই ৰূপে যিহোৱাই সেই শক্তিমত্ত; কেৱল এভাগে তোমালোকৰ মহব; চাইতে ইস্ৰায়েলৰ মানবিলকিৰ তাপ অনু- ১৮কি পৰ্বতীয় দেখো তোমাৰ হব; কিয়নো, সাৰে দেশ ভাগ কৰি সিবিলাকক দিলে। ", সে কাঠমী হলেও তুমি তাক কাটি পেলাব, ১১ তাৰ পাছে চিঠি খেলাওঁতে, অপোন অপোন আৰু তাৰ নানী তাগো তোমাৰ বে; কারণ, গোতী অনুসারে এভগি বিনামীন, সন্তান- সানীয়ার লোহার রথ থাকিলেও, আর | বিলাকৰ কৈর নামে উঠল; সিবিলাক অংশ লিত শক্তিমত্ত হলেও, তুমি সিহঁতক দূর করিব| সীমা যিহূদার সন্তানবিলাকৰ আৰু যোচ পারি। | ১২ মানবিলাক মাৰত পড়িল। সিবিলার উত্তর - পাছে ইস্রায়ের সন্তানৰিলা গোটেই| ফালৰ সীমা যনর পরা; সেই সীমা যিরীরে | শীরে চালাত গোট খাই, সেই ঠাইতে| উত্তর কোষলৈ গৈ, পৰ্বতৰ আবেদি পশ্চিম মাচাও তা স্থাপন কৰিলে; সিবিলাকৰ | ফাললৈ গৈ বৈৎ-অবনর অরণ্যত তার শেষ আর দেশ ত আছিল। সেই কালত। ১৩ পড়িল; তার পর সেই সীমা বৃন্ত এ gi
