৫;১১-৬; ২।] দ্বিতীয় বিবৰণ। মোৰ প্ৰেম কৰা মোৰ আজ পালন কৰা- এৰি মাৰৰ পৰা তেওঁৰ গতি খতিশো;তাতে, বলা হাজাৰ হাজাৰ পুলৈকে জয় | মনু, সৈতে শিৰে কথা কোৱাতো যে লি। ৰাতা দৰ। জীয়াই থাকিব পায়, ইয়াক আজি আমি ১১ তুমি আপোন শৰ বিহোৱাৰ নাম অনাকানিলো। কিন্তু আমি এতিয়া লেইম। ফলে নলবা;কিমো, যি কোমোৰ সে মাম | কিয়নো এই অেিয় আৰু এন বি; অনৰ্থকলে নয়, যিহোৱাৰ তাক ীি। যদি আমি আপোন মৰ বা আলো , ২০ তেতোমি শামীম। কিয়নো মত্ত লোক ১২ তোলাক দিয়া ঈৰ ফিহোৱাৰ এ মাত, অয়ি মা পৰা বা কোৱা বীৱ সাৰে তুমি বিশ্ৰামদিন পালন কৰি পবিত্ৰ সিৰ মাত আৰ গল্প কানি কোন নীল ১৩। ঘদিন পৰিখম কৰি তোমাৰ সলো | আপনিয়েই এবলৈ গৈ, আমাৰ ই যিলহ- ৪ কাৰ্য ৰ; কিন্তু সপ্তম দিন তোমাৰ ঈশ্বৰ বই বি বি বাক্য, কি শুনাতেও যি বিহেৰাৰ উদ্দেশে বিৰদিন; সেই দিনা। | সকলো বা আপনি ,সেইসকলো বাক্য তুমি, তোমাৰ পো বা মী, তোমাৰ বন্দী বা আপুনি আমাক কৰ; আমি তা শুনি পালন বে, আৰ তোমাৰ শক্ত বা গাথ, মাই আনি |২৮কম, এই বুলি যোেি লেখালেক যাক কোনো পশু, আৰ তোমাৰ নগৰ বাৰ | ঝল, তেতিয়া যিহোৱাই ভোমালাকৰ সেই তত এক বিদেশী কোনোৱে একো কাম ম-কথা শুনি মোক কলে, এই লোকবিলাকে তোমাক কবি, তোমাৰ বন্দী বেয়ে যেন তোমাৰ | যি যি কলে, তা ময় শুনিলো; লিবিলাকে ১৫ নিচিনাকৈয়ে বিশ্ৰাম পায়। সোৱণ কৰা, যি যি চৈতালকে। লিবিলাতি অতি মিস্ত দেশ তুমি বলী আহিল; কিন্তু তোমাৰ লিবিলাক পানবিলাকৰিকাল মলে থাকি ঈশ্য যিহোৱাই বলৱান হাত আৰু মেলা বৰ নিমিতে, মোক ভয় কৰিবলৈ আৰু মোৰ বাহৰ তাৰ পৰা তোমাক উলিয়াই আনিলেও | অ পালন কৰিলে, লিবিলাকৰ তেনে মম এই নিমিত্তে তোমাৰ ঈশ্য যিহোৱাইবিশ্ৰাম-৩ সদায় একা লে কেনে অল আছিল। তুমি গৈ দিন পালন কৰিবলৈ তোমাক আয় কৰছে। | টনিক আপন আগাম লাল উট
- তোমাৰ জন্য বিবেৰি তোমাক যি দেখি যাবলৈ কোৱা। কিন্তু তুমি হলে মোৰ ওচৰত
দি, সেই দেশ তোমাৰ আৰ দীঘল বেৰ | এই ঠাইতে থিয় হৈ থাকিবাহি; যি দেশ নিমিতে, আৰু তোমাৰ মঙ্গল ৰ নিমিত্তে, অধিকাৰ কবিৰ অৰ্থে সিবিলাকক দিব, সেই তোমাক দিয়া দ্য বিহোৱাৰ আন নুসাৰে দেশত পালন কৰিবৰ নিমিতে বি গোটেই ব্য- তুমি আপেনি পিতৃ মাতৃক সম্মান কৰিব। ব,যিবিলাক বিবি, আৰু শৰণালী তুমি
- তুমি নধ কৰি।
লিবিলাকক শিকাবা, সেইবিলাক ময় তোমাক • তুমি পত্ৰী গমন নকৰিব। ৩২ কম। এতেকে, তোমালোক ঈশ্য যিহোৱাই ১৯ তুমি চুৰ কৰি। | তোমালোকক আজ দিয়াৰ পৰে আচৰণ কৰি, • তুমি লোেকৰ অহিতে মিহা সাক্ষ্য নিদিব। T. 1 কাৰ্য কৰা; লো কি বাওফালে মৃয়বি। ২১ তুমি লোকৰ তিতালৈ লাভ নকৰিব; তুমি তোমোক জীয়াই থাকিবৰ নিমিত্তে, ভোলা- নোকৰ ঘৰ, বা কেতি, বা বন্দী, বা বেটী, বা লোক, মল বৰ নিমিতে, আৰু যি দেশ তাৰ গৰু, বা তাৰ গং, বা তাৰ আৰ কোনো তোমালোকে অবিৰ কবি, তাত তোমালোকৰ কলৈকেবিৰাহ কৰবো। অব দীঘল হবৰ নিমিত্তে, তোমালোকৰ পৰ ৭২ বিবাৱাই পৰ্বত, অমি, সেয, পাৰু ঘোৰ যিহোৱাই যি যি পথত চলিবলৈ আকা দিলে, আকাৰ মাৰ পৰ তোমালোক গোটেই সেই সকলো পথত তোমালোকে চলি। সমাজ, অগিত এইবিলাক বাৰে বড় মাতেৰে কৈছিল; তেওঁ আৰু একোকে কোৱা নাই। পাছে আৰ বল লৈ শিক্ষা দিয়া।। তেওঁ এইবিলাক দুখন শিলর ফলিত লিখি মোক তোমালোকে যি দেশ অধিকাৰ কৰিবলৈ দিল। কি, পর্বত জমির নলি থাকাতে, পাৰ হৈ যাব, সেই দেশত তুমি আৰু বেলি তোমালোকে আহা আৰু পর তোম পো নাতি আদিমে তোমার জীৱনৰ সই বাক্য : গুলি, তেতিয়া তোমাকে, সকলো কালত তোমার ঈশ্বর যিহোৱালৈ ভয় তোলা ফৈদর মুখ্যকিলাক, আর ব্য: করি, ময় তোমাক দিয়া তে আটাই বিবি মারুলৈ আফিল, দেখ, আমার | আৰু আতা যেন পালন , আৰু তোমালের ই বিয়াই আমায় আগত আপোনাৰ অখি যেন দীঘলয়, এই নমিত্তে, সেইদেশত এল এ শহিম দেখালে, অ আমি | পালন করি র্থে যি বক,যিবিলাক বিধি 181
