{; ২৮-৩; ১৬।] দ্বিতীয় বিবৰণ। কালে সৰে, ৰাজবাদি যাম; ময় খাবৰ | কয়ছিল, তেনেকৈ তেওঁলৈকো কৰিা। এই নিমিত্তে, তুমি ধন লৈ মোক আহাৰ বেচিবা, ৰুপে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই বাচনিৰ ৰাগ আৰু পান কৰিব নিমিত্তে, ধন লৈ পানী। আৰু তেওঁৰ এবোৰকো আমাৰ অতিত সেই দি; কেৱল তোমাৰ দেশেদি মোক খো দিলে; তাতে আমি তেওঁক এনেকৈ প্ৰহাৰ কৰিলে, কাঢ়ি যাবলৈ দিয়া; চেয়ীনিবাসী এচৌৰ • যে, তেওঁৰ কোনো অবশিষ্ট নেথাকিল। সেই সানবিলাকে আৰু আৰনিবাসী মোৱবীয়া কালত আমি তেওঁ সকলো নগৰ হাত কৰি লোকৰিাৰে মোলৈ যেনে কৰিলে, তুমিও সেই ললো; সিহঁতৰ পৰ আমি হাত কৰি নোলোৱা পে; আমাৰ ই যিহোৱাই আমাক কোনো নগ্য নেথাকিল; বাইঠখন নগৰ, আটাই যি দেশ হি, ময় যনি পৰ বৈ সেই দেশ | অৰ্গোৰ অঞ্চল, বানৰ ৰজ ওগৰ ৰাত ললো। • জাপানে মোক যাবলৈ দিয়া। কিন্তু চি সেই সকলো নগৰ ওখ গড়েৰে, দুৱাৰেৰে, আৰু প্ৰান কানে আপোন দেৰ মাঝেদি ভাঙেৰে ভালকৈ ৰখা আছিল; তাত বাৰুে গড় যাৰলৈ আমাক অনুমতি নিদিলে; কিননা, নাইকিয়া অতিশয় অধিক নগৰো অছিল। তোমাৰ বৰ যিহোৱাই ৰাঘিা নিচিনাকৈ | আমি চিবোনৰ বা চীহোনলৈ যেনে কৰি- তোমাৰ হাত কে সোধাই দিবলৈ তেওঁৰ | ছিলো, সেই ৰুপে সিহঁতকে নিঃশেষে বিনষ্ট মন কটন কৰিলে, আৰু তেওঁৰ হয় টান কৰিলে; লৰ তিৰুভাই সৈতে বসতি কৰা = যিহোৱাই মোক কলে, দেখা, প্ৰত্যেক নগৰ নিঃশেষে বিনষ্ট কৰিলো। কিন্তু
- চীহোন আৰু তেওঁৰ দেশ তোমাৰ হাত। আটাই পৰ আৰু নগৰৰ সুইফ্ৰব্য আমি নিজৰ
সোহাই দিবলৈ ধৰিছে; তুমিও আধিপত্যৰ নিমিত্তে লটি ললো। সেই সময়ত আমি ২ অ তেওঁৰ দেশ লবলৈ ধৰা। তাতে যত যু। | বন্দনৰ পূব পাৰত থকা ইমাৰীয়াহঁতৰ দুজন | কৰিবলৈ, চীৱেন আৰু তেওঁৰ সলো এ বাৰ হতিৰ পৰ, অৰ্ণনিৰ উপত্যকাৰে পৰ আমাৰ অহিতে ওলাই আহিল। তেতিয়| হৰ্মোণ পৰ্বতলৈকে অটাই দেশ যত কৰি আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই আমাৰ আগত তেওঁক। ৯ ললো। (এই মৰ্মোনক চীদেনীয়াহঁতে চিকি- দিল; তাতে আমি তেওঁক, তেওৰ পুতেকক, য়েন বোলে, আৰু ইমোৰীয়াহঁতে চনীৰ আৰু তেওঁৰ প্ৰজাবেৰিকে অতি কৰিলো।] • বোলে;) আমি সমথলৰ সকলো নগৰ, গোটেই
- সে সময় আমি জেওৰ সকলে নগৰ হাত। গিলিয়দ, চখা আৰু ইত্ৰেয়ীলৈকে গোটেই
| ক লৈ, লা তিতাই সৈতে নিঃশেষে নি। বাচান, বাচনিত থকা ওগৰ ৰাজ্যৰ নগৰবিলাক ৩৫ণি , কাকে৷ অৱশিষ্ট নেৰাখিলো কেৱল। ১১ত কৰি ললো। (কিয়নো অৱশিষ্ট এক পোৰ, আৰু আমি যতি কৰি লোৱা নগৰৰ | ৰায়ীয়াহঁতৰ মৰিত বাচনিৰ ৰজা ওগেই কলো দ্য আমি আপোনাবিলা অৱশিষ্ট আছিল; দেখা, তেওঁর খাট লোহার নিমিত্তে লগে। অনের উপত্যকার দাতিত। খাই; সেয়ে জানো অমেনির সন্তানবোরর একা অরোয়ের পর, আৰু উপত্যকার মাঝত। রব্বতি নাই; মানুহৰ হাতৰ জোখ অনুসারে একা নগৰ পৰা গিলিয়দলৈকে, আমি অয় | সেয়ে দীঘলে ন হত, আৰু বলে চাৰি হাত কৰিব নোৱা এনে কোনো দৃঢ় নগর নালি;1 ১২ আছিল। সেই সময়ত এই দেশ আমি অবি- আমার ইমর যিহোৱাই সেই লোকে অমিক। | কার করিলে; অর্ণেনির উপত্যকার দাতিত থকা ৩০ লাখাই দিলে; কেৱল অনের সন্তানবিলকির! অরোয়ের পর গিলিয়দর আধা পৰ্বতীয়া দেশৰ ওচৰলৈ তুমি যোৱা নাই; যব্বেকি পুরীর | অঞ্চল, আৰু তাৰ নগৰবোর ময় রুবেণীয়া অকি কোত ( আটাই অঞ্চল, আৰু পৰ্বতীয়া | ১৩ গাদীয়াবিলাকক দিলো। আৰু গিলিয়দর অন দেশ নগর আদি যি দেশৰ বিষয়ে আমার। | ভগ, অরু ওগর রাজ্য গোটেই বাচান, গোটেই ই যিহোৱাই নিষেধ কৰিছিল, ভাৰু ৰিলৈ| অৰ্গোৰ অঞ্চল ময় মনচির আধা ফৈদক দিলো।
িযোৱা নাই।
(লেই গোটেই বাচানক রফায়ীয়াহঁতৰ দেশ পার আমি বাচান বাটেদি ঘুরি গলো; ১০ বোলে। মনচির পুত্র যীরে গচুরীয়া আৰু তাতে, ইট্রেীত যুৱিবলৈ বাচনির রজা মাখাবীয়াহঁতৰ সীমালৈকে গোটেই অর্গোব গ আৰু তেওঁর আটা এল আমার বিরু]ে অঞ্চল লৈ আপোন নাম অনুসারে সেইবোৰ লাই আহিল। তেতিয়া যিহোৱাই মোক কলে, অর্থাৎ বাচানর নাম কো-ঘায়ীর রাখিলে; গুলি তেওঁলৈ ভয় নকরিব; কিয়নো ময় তেওঁক, | ১৫ এইনাম আজিলৈকে আছে।) ময় মাখীরক গিলি- হে প্রবোৱক, আৰু তেওঁর দেশ তোমার | ১৬ দলিলে। আৰু গিলিয়ার পর অৰ্ণোনর উপত্য- ৪ সেমাই কিছ; তু িযেনেকৈ ইমো- কার মাঝির রীলৈকে, (সেই ী তার সীমা) মীয়া চিবোননিবাসী রত্র চীনেলৈ আৰু অমোনর সন্তানবিলাকৰ সীমা যব্বোক c.A. B. ৪. OLD TEST-12.] 177
