এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সৰাপাহি
চান্দই সহিব নোৱাৰে॥
শেষ পুত্ৰ আছিল লখিন্দৰ
তাৰ ফুল শৰ্য্যাৰ ৰাতি।
কালী নাগৰ হতুৱাই দংশন
কৰাইছিল পদ্মাৱতী॥
মৃত স্বামীৰ মৃত দেহ লৈ
কলগছৰ ভেলত উঠি।
দেৱৰ পুৰলৈ অশেষ কষ্টৰে
গৈছিল বেউলা সতী॥
ভক্তিৰ প্ৰভাৱত বেউলা সতী॥
ছমাহ আহাৰ নিদ্ৰা এৰি।
স্বামীক জীয়াই আনিলে পুনৰ
হৈ সতীত্বৰ অধিকাৰী॥
স্বামী ভক্তিৰ পূৰ্ণ প্ৰতীক
হৈ ৰব বেউলা সতী।
নাৰী জাতিৰ আদৰ্শৰ থল
স্বামীয়ে যাৰ গতি॥
⸻
হনুমান
বীৰ হনুমান মই
কপি বংশৰ প্ৰধান।
৩৭
