তীতলৈ পত্ৰ। ৩ অধ্যায়। লো। ৰজা সকল আৰু ডাঙ্গৰীয়া আদি দেশাধিকাৰবিলাকৰ অধীন হৈ অজ্ঞ। পালন কৰিবলৈ, আৰু সকলো শজ কৰ্মলৈ যুগুত হৈ, ২ কোনো মানুহক নিন্দা নকৰি নিৰ্বিৰোধ আৰু নম হৈ আটাই মানুহলৈ সকলো নম ভওি দেখবি- লৈকো সিবিলাকক সেৱৰোৱা। ৩ কিয়নো পূৰ্বে আমিও অজ্ঞানী, ডি। নমনা, অপথে যোৱা, অনেক অভিলাষ আৰু সুখৰ সেৱক, খিয়াল তাৰু অসূয়াতে দিন নিয়াই, ঘিন লগা আৰু ইটে সিটে ঘিন কৰোতা হৈ আছি- ৪ কিন্তু আমাৰ ত্ৰাণকৰ্ত্ত1 ঈশ্বৰৰ দায়। অ িমানুহলৈ অনুগ্ৰহ প্ৰকাশ হোৱাৰ পীছে, ৫ আমি আপুনি কৰা পুণ্য কৰ্মৰ দ্বাৰাই নহয়, কিন্তু পুনৰ জন্মৰ খিয়ালনেৰে, অৰু আমাৰ ত্ৰাণকৰ্ত্ত। যীশু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই তেওঁ যি পবিত্ৰ আত্মা আমাৰ ওপৰত বহুল ৰূপে বাকি দিলে, ৬ সেই পবিত্ৰ আত্মাই নতুন স্বভাও দিয়াৰে, আপোনাৰ কৃপৰি দৰে ঈশ্বৰে আমাক পৰিত্ৰাণ কৰিলে। ৭ তাতে আমি তেওঁৰ তানুগুহেৰে পূণ্যৱন্ত লিখা হৈ, আশাৰ দ্বাৰাই অনন্ত পৰম আয়ুষৰ পুত্ৰাধিকাৰ হৈ আছে॥ ৮ এই কথা স্বৰূপ; এই হেতুকে ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰাবিলাকে যেন সুকৰ্মত প্ৰতি বলৈ কাৰ্ব্বাৰ কৰে, এই নিমিত্তে তুমি সদাই এইবিলাক কথা দৃঢ়কৈ কবা, এই মোৰ বঞ্চিা; কিয়নো এইবিলাক কথা উত্তম, অৰু মানুহবিলাকৰ হিত কৰেতি। হয়। ৯ কিন্তু অজ্ঞানী প্ৰশ্ন, বংশাৱলিৰ কথা, দন্দ, আৰু বিধানৰ বাদ, এই সকলোৰে পৰা দৰ হোৱা, কিয়নো এইবিলাক বিফল আৰু অনৰ্থক হৈছে। ধৰ্ম ভষ্ট হোৱা মানুহক প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বাৰ হকিওৱাৰ পাছে বাহিৰ কৰা; ১১ কিয়নো এনে মানুহ বিপথে যোৱাত পাপ কৰ। হৈছে, অৰু আপোনাৰ প্ৰমাণেৰেই দৰ্ষী হল। ১২ ময় তোমাৰ তলৈ অতেমা বা তুখিকক পঁছিলে নীকপলিত মোৰ এখেলৈ আহিবলৈ তুমি কাৰ্ধাৰ কৰা, কিয়নো ময় (সই ঠাইতে জাৰ কা- লিত থাকিবলৈ থিৰ কৰিলে। ১৩ বিধান পণ্ডিত জিনা আৰু অপলো অহিবলৈ একো অভাও যেন নহয়, তালৈ কৰ্ধাৰ কৰি সিবিলাকক ইয়া- লৈ পঠাবা। ১৪ অৰু আমাৰ মানুহ যেন নিসফল নহয়, সিবিলাকে প্ৰয়োজন হোৱা খৰছৰ অৰ্থে উত্তম কৰ্ম কৰি থাকিবলৈ শিকোক। ১৫ মোৰ লগত থকা সকলোএ তোমাক নমস্কাৰ জনাইছে। যিবিলাকে ধৰ্মৰ অৰ্থে অ- মাক প্ৰীতি কৰিছে, সিবিলাকক নমস্কাৰ কৰা। তোমোলাক সকললৈ অনু- গহ হওক। [ অমেন।] 1
