এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০০
হৰিশ্চন্দ্ৰ উপাখ্যান।
নপান্ত চেতন জ্ঞান, দহয় সমস্ত প্ৰাণ,
পুত্ৰৰ সন্তাপে দশগুণ॥
বুক যেন যাই ফুটি, ধৰিবে নোৱাৰি উঠি,
নৃপতিৰ গলত বান্ধিল।
বৰ্ণাই বৰ্ণাই গুণ, অনেক কাৰূণ্য কবি,
দুখ চাই অনেক কান্দিল॥ ৪১১
হৰি হৰি মহাৰাজা, প্ৰাণৰ বল্লভ মোৰ,
সাতো পৃথিবীৰ অধিপতি।
কিছু নোহে বেদ ধৰ্ম্ম, হেন কিয় যুগ কৰ্ম্ম,
তুমি ভৈলা চাণ্ডাল সঙ্গতি॥
দুখে মোৰ দহে দেহা, মাথা তুলি মোক চাহা,
তযু মহাদই মৰে কান্দি।
পাহৰিলা মোৰ নেহা, এড়িলাহা পূৰ্ব্ব স্নেহা,
আশ্বাস নোবোলা গলে বান্ধি॥ ৪১২
সৰ্ব্ব সৌভাগিনী নাৰী, পৃথিবীত আছো পৰি,
মোক শোক শেলে আছে শালি।
আজি প্ৰভুদেৱ কেনে, সুবৰ্ণৰ সিংহাসনে,
নোতোলাহা মোক আঙ্কোৱালী॥
হৰি হৰি প্ৰভু দেৱ, কিসক কেৱল গাৱ,
শতিয়াছা কেৱলে ভুমিত।
