এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৭
নাৰী পৰ্ব্ব।
নুৰুচিব অন্ন পানী কান্দিব সহতে।
হেন দুঃখ দেখি মই সহিবো কিমতে॥
হৰি হৰি পুতাই পৰি ৰৈলা পৃথিবীত।
অসম্ভব কৰ্ম্ম কিনো বিধিৰ লিখিত॥
সজ্জনৰ বাধা এড়ি পৰাণ তেজিলা।
নাহিকে তোমাৰ দোষ বিধিয়ে বিহিলা॥
এহিবুলি গান্ধাৰী হৃদয়ে মুঠি হানে।
পুত্ৰৰ সন্তাপে যেন নৰয় পৰাণে॥
হেন দেখি সৰ্ব্বজন ৰৈলা অধোমুখে।
ৰাজা যুধিষ্ঠিৰ কান্দে অতি মনদুঃখে॥
ভূতলে পৰিয়া সতী দ্ৰৌপদী সুন্দৰী।
পঞ্চপুত্ৰ শোকে কান্দে হিয়ে মুঠি ধৰি॥
সুভদ্ৰা কান্দয় পৰি অভিমন্যু বুলি।
তোমাৰ সম্ভাপে ভৈলো দগধ সমূলি॥
পুত্ৰ পুত্ৰ বুলি ঘন কাঢ়ে দীৰ্ঘৰাৱ।
বাপমাৱ এড়ি বাপু গৈল কোন ঠাৱ॥
বিৰাট নন্দিনী বোলে কৈক গৈলা স্বামী।
তোমাৰ বিৰহে প্ৰভু কেনে জীৱোঁ আমি॥
মোক অনাথিনী কৰি তুমি গৈলা এড়ি।
নৰয় জীৱন মোৰ তোমাক সুমৰি॥
বাপ ধনঞ্জয় তযু মোমা নাৰায়ণ।
তথাপি তোমাৰ কেনে মিলিল মৰণ॥
