এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯১
নাৰী পৰ্ব্ব
ঝান্টে চিতা সাজিয়োক মিলায়ো সম্ভাৰ।
সমস্তৰে শৰীৰ কৰিয়ো সংস্কাৰ॥
আমাতে লাগিয়া মৰিলেক যত ৰাজ।
নকৰিলে প্ৰেতকাৰ্য্য মোৰ হৈবে লাজ॥
হেন জানি সত্বৰে মোহোৰ বোল ধৰা।
চিতা সাজি সমস্তৰে শৰীৰক পোৰা॥
আপোন পৰক তুমি নিবিচাৰি মনে।
সাধিয়ো কাৰ্য্যক শীঘ্ৰে পৰম যতনে॥
ইন্দ্ৰসেন, ধৰ্ম্মসেন, যুযুৎসু, সঞ্জয়।
বিদুৰক আদি যত আছে লোকচয়॥
সৰ্ব্বজন তোমাৰ লগত সহা হোক।
বেদৰ বিহত ধৌম্য ঋষিয়ে কৰোক॥
যুধিষ্ঠিৰে শুনি হেন অন্ধৰ বচন।
শিৰোগত কৰি লৰি ভৈলা তেতিক্ষণ॥
ভীমসেন আদি সবে চিতা আয়োজিলা।
শৰীৰ তুলিয়া তাত অগনি জ্বালিলা॥
চিতাৰ অগণি পাইলা আকাশৰ কোল।
নাৰী সবে কান্দে অতি কৰি মহাৰোল॥
অষ্টাদশ অক্ষৌহিনী নিমিষে দহিলা।
কতো নাৰী স্বামী সঙ্গে সহগামী ভৈলা॥
দেখি যুধিষ্ঠিৰৰ বিকল আতি মন।
মহাশোকে পৰি ৰাজা কৰয় ক্ৰন্দন॥
