এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৪৩ ]
হেন দেখি ধাইলা পাছে ৰুক্মিণীৰ সুত।
মকৰধ্বজ যাৰ দেখি অদভুত॥
যাহাৰ সদৃশ ৰূপ নাহি ত্ৰিজগতে।
হেন কাম সুধন্বাৰ মিলিল আগতে॥
থাক থাক সুধন্বা আৱৰ কৈক যাস।
যমপুৰে পঠাওঁ মাৰক মাতি আস॥
তোৰ প্ৰাণ মাবিলে মাৰেসে পাইব শোক।
নাজানিয়া মদনে মারিলে মোৰ পোক॥
এহি বুলি মাৰিলেক কুৰিপাট শৰ।
সুধন্বাৰ হৃদয়ৰ পশিল ভিতৰ॥
সাৰথি গোটক কৃষ্ণ সুতে থৈলা শালি।
যত অস্ত্ৰসস্ত্ৰমানে পেলাইলা বসালি॥
তিনি শৰে ঈশাদণ্ড কৈলা তিনি খান।
তথাপিতো সুধন্বাৰ নেভেদিল প্ৰাণ॥
সুধম্বাৰ লগে আইল যত ৰথবৰ।
খণ্ড খণ্ড কৰিলেক কৃষ্ণৰ কুমৰ॥
ৰথক লাথিয়া প্ৰহাৰিল পঞ্চবান।
উলটায়া থৈল নিয়া আসিবাৰ থান॥
কৃতবৰ্ম্মা বীৰক সুধন্বা আগে দেখি।
নৱশৰ প্ৰহাৰি গৈলেক ক্ৰোধে খেদি॥
পথতে কাটিল কৃতবৰ্ম্মা মহাবীৰ।
সুধন্বায়ে প্ৰহাৰিল পঞ্চ গোটা শৰ॥
