পৃষ্ঠা:সুধন্বাবধ পৰ্ব্ব.djvu/৩১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

[২৭]


মন্দ কৰ্ম্ম নকৰিলো শাস্ত্ৰৰ যুগুত।
কৈলাণ কৰিব হৰি দৈৱকীৰ সুত॥
মৰিবাক ডৰ নাহি তাহাতে পেলায়ো।
ঈশ্বৰৰ কেনে কৃপা সৰ্ব্বজনে চায়ো॥
উপজিলে একবাৰ লাগে মৰিবাক।
তোমাসাৰ ভাল হৌক বেঢ়ি মৰি মোক
মোক মাৰিবাক লাগি সবাহাৰে ৰঙ্গ।
কটাক্ষ নকৰো নাহি মোৰ ভু্ৰু ভঙ্গ।
তৈলত পেলায়া মোক চাহা সৰ্ব্ব জনে।
মোক ৰক্ষা কৰিবেক প্ৰভু নাৰায়ণে॥
সুধন্বা হৰিক স্মৰি বহ্ণিত পৰিল।
কৃষ্ণৰ প্ৰসাদে লোম গা্ছো নলৰিল॥
হেন জানি সভাসদে তেজি আন কাম।
সততে কৃষ্ণৰ পাৱে কৰিয়োক ধ্যান॥

 

ছবি।

নৃপতিৰ বাক্য শুনি,  সুমন্ত্ৰীয়ে মনে গুণি
  কুমৰক হাতে ধৰি আনি।
তৈলৰ কুৰ কাছে,  হংসধ্বজ ৰাজা আছে,
  দুইপুৰোহিত মহামানী॥