এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[১৬]
হেন জানি দদা তুমি চিত্ত দৃঢ় কৰি।
সম্মুখে যুঝিবা ক্ষেত্ৰিয়ৰ ধৰ্ম্ম ধৰি॥
জনায়া সবাকে সমৰক চলি যাই।
প্ৰভাৱতী কুমাৰী আগতে মিলিলেই॥
সুবৰ্ণৰ পাত্ৰত লৈলন্ত দুৰ্ব্বাক্ষত।
স্তনত কঙ্কুম দিল অঞ্জন নেত্ৰত॥
কুণ্ডক ঘসাই শৰীৰক প্ৰকাশন্তি।॥
চন্দ্ৰৰ ৰোহিণী যেন অধিক জলন্তি॥
দশ গুণে জলে কান্তি এদিনাতো কৰি।
কটাক্ষে স্বামীৰ মুখ চাহন্ত সুন্দৰী।
কন্যায়ে বোলন্ত প্ৰভু যাত্ৰা সুমঙ্গল।
ৰণ জয় হৌক জিনিয়োক পৰ দল॥
গবিন্দক ধাৱে যাহা তাকে নেদো হাক।
কিন্তু এক পুত্ৰৱতী কৰিয়ো আমাক॥
প্ৰথম যৌবন মোক জানাহা আপুনি।
অশুচি আসিয়া শুচি ভৈলোঁ ঋতু স্নানি।
ব্ৰত ভঙ্গ নোহোক দিয়োক ঋতু দান।
তেবেসে তোমাৰ প্ৰভু হৈবেক কল্যাণ॥
হৰিৰ শৰত হৈবে অৱশ্যে দুৰ্গতি।
পৃথিবীত তযু আবে নভৈল সন্ততি॥
অপুত্ৰিনীজনৰ জীৱনে ধিক কাৰ্য্য।
নাথাকিল পুত্ৰ যাৰ পৃথিবীৰ মাজ॥
