পৃষ্ঠা:সুকোমল দেশৰ সাধু.pdf/২৭

 

গোটাই মেলি ন-সাজ দিওঁ
 উকা সময়ত॥
বেচি-মেলি ধন পাওঁ
 ঘৰটো সজাওঁ
সোণ বুটলাৰ মহানন্দ
 মনে-প্ৰাণে পাওঁ॥

 তৃতীয়জনে ক'লে—

“হাতত পাওঁ বহু সময়
 স্কুলত পঢ়ি-মেলি
মহানন্দে কৰোঁ আমি
 ফুল-শাক-পাচলি।
ঘৰৰ কাষত মাটি আছে
 চামে চামে পৰি
সময় বচাওঁ, ধনো ঘটো
 তাতে খেতি কৰি।

 সিহঁতৰ কথা শুনি আইদেউৰ ভাল লাগিল। তেওঁ আটাইৰে গালত একোটাকৈ চুমা দিলে আৰু মূৰত হাত বুলাই আশীৰ্বাদ দিলে—

“ধন্য ধন্য বাচাহঁত, দীৰ্ঘজীৱি হোৱা
খাটি সোণ গোটোৱাৰ আশীৰ্বাদ লোৱা।
সোণৰ বৰণ হওক বদন, সদা হাঁহিমুখৰ
স্বাৱলম্বিতাৰে হোৱা, ধৰণী দেশৰ।”

 লগে লগে আটাইৰে মুখবোৰ হেঙুলৰ কিৰণত সোণালী হৈ উঠিল। মুখবোৰ বেছি মৰম লগা হ’ল। উলহ-মালহেৰে নাচি-বাগি ল'ৰা-ছোৱালীবোৰে গীত জুৰিলে-

সোণ বৰণীয়া আমি অকণি
 ধৰাৰ বুকুৰ জোন,

সুকোমল দেশৰ সাধু / ২১