খনিজাত সোণ হ’ল তাকে শুনি আটাইবোৰ ল'ৰা-ছোৱালীয়ে বল্টুলৈ চাই হাঁহিবলৈ ধৰিলে। সি মৰি যোৱাৰ সমান লাজ পালে। সি ভাবিলে— ‘এইবোৰ তাকেই কাটিং মাৰিলে। কিনো দৰ্কাৰ আছিল ইহঁতৰ? কথা এটা সুধিলেও ভালকৈ উত্তৰ নিদিয়ে!’ এনেতে দূৰৰ পৰা তিমিৰ দৈত্যই কোৱা শুনিলে “বল্টু! ফেঁহুজালি আহিব ধৰিছে। মোৰ যাবৰ হ’ল। তই ফেঁহুজালিৰ দেশলৈ যা। তাতে উত্তীৰ্ণ হ'লেহে মহাৰাণীৰ ওচৰলৈ যাব পাৰিবি।” এইবুলি তিমিৰ দৈত্য অন্তৰ্ধান হ’ল। বল্টুৱে দেখিলে আকাশখনে লাহে লাহে ঘিৰ বৰণ ধৰিছে। ল'ৰা-ছোৱালীবোৰেও ‘ফেঁহুজালি-ফেঁহুজালি’ বুলি কিৰিলি পাৰি নাচি-বাগি দৌৰিব ধৰিলে। পানীত তিতা মেকুৰীটোৰ দৰে বল্টুৱেও পিছে পিছে গৈ থাকিল। লয়লাস ভঙ্গীমাৰে ফেঁহুজালি আগবাঢ়ি আহিল। মাহ-হালধীৰে গা ধুই অহা ফেঁহুজালিৰ গোন্ধত গোটেই পৃথিৱী আমোলমোলাই গ'ল। ফেঁচাই উৰুলি-জোকাৰ দিলে, দূৰৈত কেতেকীজনীয়ে ‘বৌ কাকা ক’ত’ শীৰ্ষক গীতটি জুৰিলে; দুবৰিবোৰেও কাণত নিয়ঁৰ-মুকুতা পিন্ধি |
পৃষ্ঠা:সুকোমল দেশৰ সাধু.pdf/২৫
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সুকোমল দেশৰ সাধু / ১৯
