এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৫
সীতা হৰণ নাটক।
প্ৰাণ দিলে সৱে নিশাচৰে;
পেলালে সাগৰে মোক
দয়াকৰি নবধিলে দেহ।
জানা তুমি সেই কথা;
সেই দিন ধৰি—
এৰিলো হিংসাৰ কাৰ্য্য
অগাধ বনত আহি—
জপিছোঁ ৰামৰ পদ হৃদয়ত ভাবি।
তথাপিতো—
ৰ বৰ্ণ আদিৰ নাম
শুনিলে মনত লাগে ভয়,
গছ লতাবন
–যিহকে দেখিছো মানে–
“ৰাম” বুলি কঁপিছে শৰীৰ।
শয়নে সপোণে-ময়
দেখোঁ মাথো চিৰাকাল-ৰাম ময় ৰূপ।
লঙ্কেশ্বৰ! শুনা যদি হিত উপদেশ;
ৰামৰ অহিত চিন্তা এৰি—
ৰাজ্য কৰা লঙ্কাত সুখেৰে।
জানকী হৰিবা যদি
