পৃষ্ঠা:সীতা হৰণ.djvu/৪৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
88
সীতা হৰণ নাটক

 আমাৰ তেৰাই আকৌ তাকে শুনিল’ৰা-
 টিক ডাবি হুকিহে দিছিল। এৰা,
 মোৰ ল'ৰাটিয়ে মিছা কথা কেতিয়াও
 নকয়, মোৰ মনেৰে হলে সিও শূৰ্পণ-
 খাকেহে দেখিছিল হবলা।
২য়— বাই কছোন? শূৰ্পণখাৰনো কোনে নাক কাণ
 কাটিলে তই কিবা বুজ পাৱনে?
১ম— শূৰ্পণখাৰ কথানো কোনে কব পাৰে? তাই
 জানিবা ৰাক্ষসৰ মাজত খাই মূৰী হৈ
 উপজিলক’ৰ বাৰ বনৰ মাজত ৰাম
 লক্ষ্মণ নামে হেনো নৰ মনিষ দুটা আছে,
 শূৰ্পণখাই সিহতক খাবলৈ গৈছিল;
 পিছে লক্ষ্মণ নামৰ মানুহটোৱে শৰ-
 মাৰি খাড়ী নাকী কৰিলে।
৪ৰ্থ— নহয় আই? ময় কালিয়েই আমাৰ তেওঁৰ
 মুখে শুনিছিলোঁ; বোলে বনত থকা
 মানুহ কেটাক শূৰ্পণখাই গৰাকী কৰিব
 খুজিছিল; পিছে সিহঁতে তিৰোতা কৰি
 নোলোৱাত হে সিহঁতক খাবলৈ ধৰিছিল
 তেতিয়াহে লক্ষ্মণ নামৰ মানুহটোৱে