এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯
সীতা হৰণ নাটক।
শূৰ্প— প্ৰভো!
পথত কণ্টক মাথো জানকী আমাৰ,
কৰিছা সীতাৰ হেতু ভয়;
আজ্ঞা কৰাঁ,
গুছায় জঞ্জাল,
গিলি থওঁ মুহুৰ্ত্ততে—
অকামিলা জানকীক ময়।
মুখ মেলি সীতাক খাবলৈ যাই, সীতা ৰামৰ কেউপিনে
ঘূৰি ঘূৰি)
সীতা— ৰক্ষা কৰাঁ!
ৰক্ষা কৰা! প্ৰাণনাথ খাই ৰাক্ষসীয়ে।
ৰাম— (লক্ষ্মণলৈ চাই) কি দেখিছা বোপা?
ৰাক্ষসীয়ে কৰে সৰ্ব্বনাশ।
(লক্ষ্মণে শৰ মাৰে, শূৰ্পণখাৰ নাক কাণ কাটে )
শূৰ্প— (কাণ নাকত হাতদি) মৰিলোঁ। খালেঔ
নিগমে মৰিলোঁ ময়।
লক্ষ্মণ- এনেয়ে সুন্দৰী তুমি;
ততোধিক কৰিলোঁ এতিয়া।
শূৰ্প- অজ্ঞান মনিষ!
কিদোষে দণ্ডিলি মোক?
