সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সীতা-হৰণ কাব্য.djvu/৯৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

চতুৰ্থ সৰ্গ
(মাৰীচ মন্ত্ৰণা)

 কি গান গাইব লাগে কোনৰূপ সুৰে,
ওস্তাদ বেহালা-বাদ্যে সুমধুৰ কৰি
স্মৰায় প্ৰথমে; পাছে গায়ক গায়িকা,
যন্ত্ৰ-নিনাদিত স্বৰে স্মৰণ লভিয়া।
নিজ কণ্ঠে গায় গীত বেকত কৰিয়া।
ভগিনী-দুৰ্দ্দশা দৰ্শি, শুনি সীতা ৰূপ,
কি কৰিলা অনন্তৰে ৰক্ষকুলপতি,
বীণাস্বৰে দয়া কৰি তুমি, বীণাপাণি!
স্মৰণ কৰাই দিয়া; চেষ্টা কৰি চাহোঁ
গাইবে কাহিনী সিটো আমি মূঢ়মতি।
বন্য মুখ টিঁয়া আমি; জঠৰ ৰসনা,
মুফুটে বচন মুখে; তুমি দয়া কৰি
দয়াময়ি! এহি দীনে হুইয়া সদয়,


 বেকত—ব্যক্ত, প্ৰকাশ। বীণাপাণি—সৰস্বতী।
 জঠৰ—ডাঠ, নলৰা।