এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৩
চতুৰ্থ সৰ্গ
কুপিলা, হে সুৰ-ৰিপু। ৰাঘব বিক্ৰম
জ্ঞাত মোৰ; বাধা দিলোঁ বিবাদে সিহেতু।
বহু পূৰ্ব্বে মিথিলাত গৈয়াছিলোঁ আমি
নষ্টিবে মুনিৰ যজ্ঞ; সেহি কালে ৰাম
ছিলা মাত্ৰ শিশু; হায় কি কবোঁ, ইন্দ্ৰাৰি!
শিশু ইষু বজ্ৰ সম বাজিল হৃদয়ে;
হৰিল চেতন মোৰ; ঘুৰি চক্ৰাকাৰে
অন্তৰীক্ষে, ভাগ্যবলে পলাইলোঁ প্ৰাণে।
জানো আমি ৰাম বীৰ্য্য, ডৰোঁ সিকাৰণে।
নৃপতি নন্দন এবে যুবত; বিক্ৰমে।
বীৰ-গুৰু, নৰ-সিংহ। দ্বন্দোঁ কোন্ প্ৰাণে
তাৰ সঙ্গে? অনিবাৰ্য্য মৃত্যু আজি মোৰ।
তব কৰে, কিম্বা বীৰ ৰঘুপতি বাণে।
চলিও যাইবো; দৰ্শি চৰণ কমল।
শ্ৰীৰামৰ, শীতলিবোঁ নেত্ৰ; তান হাতে
অন্তিয়া ইপাপ দেহ লভিবোঁ সুগতি।”
সুকেতু-দৌহিত্ৰ যদি ইৰূপে সম্মতি
প্ৰকাশিলা; তুষ্ট হলা কষ্ট ৰক্ষপতি।
নিকষা নন্দন; মন্দ মন্দ মুখে হাসি
কৰিলা কোষস্থ অসি, সঙ্গে প্ৰভাৰাশি
লুপ্ত হল; মেঘে যথা প্ৰবেশিলে শশী
শিশু ইষু—বালকৰ বাণ।
