এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৭
শোক সঙ্গীত।
৯
লুম ঝিঝিট –পোস্তা।
পিৰালি-দাঁতিতে বহি, কান্দিছোঁ দুখুনী বাঁৰী।
কাঠৰ কটুৱা কোনে, কুটুমক নিলে কাঢ়ি।
চুলি মোৰ ফপৰীয়া,
হিয়া মোৰ কৰ্কৰীয়া,
মনৰ দাহত দিলোঁ, কেৰু মণি দলি মাৰি।
ৰিহাৰ আঁচল লই
মোহাৰি পেলালোঁ, অই,
সেন্দুৰ-গুৰিৰ মোৰ, ৰাঙ্গলী ফোঁটৰ সাৰি।
চকুও নুফুটে মোৰ,
বিধি নিদারুণ ঘোৰ!–
সেই আচলকে লই, চাই থাকোঁ লাৰি চাৰি।
সংসাৰত মই আহি,
সোতঁতেই গ'লোঁ ভাহি,
ৰাখে মোক কোনে আৰু পেলালে কালে এছাৰি।
