পৃষ্ঠা:শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ- ভূষণ দ্বিজ কবি.djvu/৭৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৭১
৺শঙ্কৰদেৱ।


সমজ্যাক যাইবোঁ ভকতি ৰাখিবোঁ
 দেখোক মোৰ মহত।
হাতে মালা ধৰি সাজ হুয়ো সবে
 আছাহা যত ভকত॥ ২৮২
শঙ্কৰো গৈলন্ত সমজ্যাক লাগি
 মাধৱো গৈল৷ লগত।
ৰাম ৰাম গুৰু ৰাম ৰাই আদি
 গৈলন্ত সবে ভকত॥
কেতেখাঁৰ বাপ নামত বুড়াখাঁ
 শঙ্কৰক দেখিলন্ত।
সাদৰে কম্বল দিয়াইলা বসিবে
 তাতে গৈয়া বসিলন্ত॥ ২৮৩
বিপ্ৰ সকলৰ দুশ্চেষ্টা শুনিয়া
 আছয় লোক সমস্ত।
শঙ্কৰৰ লগে কিবা বাদ কৰে
 শুনিবে ৰঙ্গ মনত॥
সভাত বসিয়া আছন্ত শঙ্কৰ
 গুণন্ত মনত কাজ।
কক্ষা ভঙ্গ ভৈলে সভাৰ মধ্যত
 পণ্ডিতে পাইবেক লাজ॥ ২৮৪