এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধনত এটা সমস্যা হৈছে
২৬
৺শঙ্কৰদেৱ।
ভৈলোঁ সৰ্বনাশ মঞি ইহান হাতত।
আৰ খানিতেকে মঞি প্ৰাণে হঞো হত॥১০৩
কেন মতে পলাঞো ষাণ্ডে মনত গুণিলা।
তত কালে উঠি মহা বেগে লড় দিলা॥
ৰহ ৰহ বাণী আৰো বুলিলা শঙ্কৰ।
শুনি মহা ভয় আতি মিলিলা ষাণ্ডৰ॥১০৪
লৱড়িল বহু দূৰ পাচক নচাই।
বন মধ্যে পৰি ৰৈলা হাতাসে ফোম্ফাই॥
ষাণ্ডক খেদায়া ৰঙ্গ ভৈলন্ত শঙ্কৰ।
কম্বল ধৰায়ে সমে চলি আইলা ঘৰ॥১০৫
পন্থত আসন্তে লোকে কৰৈ নমস্কাৰ।
কম্বল ধৰায়ে কহে ষাণ্ড মৰ্দ্দিবাৰ॥
শুনিয়া লোকৰ ৰঙ্গ মিলিল বহুত।
পৰম বিস্ময় ভৈলা শুনি অদভুত॥ ১০৬
ইকি মনুষ্যৰ কৰ্ম্ম ষাণ্ডক জিনয়।
অন্যো অন্যে এহি কথা আনন্দে কহয়।
এহি মতে শঙ্কৰ আসন্ত হৰিষতে
ৰাম ৰাম গুৰুক পাইলন্ত ৰাজপ
কৰজোড়ে শঙ্কৰে গুৰুক নমিলন্ত।
ৰাম ৰাম গুৰু আশীৰ্ব্বাদ কৰিলন্ত॥
