এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৮১
৺শঙ্কৰদেৱ।
এহে চক্ৰপাণি ক্ৰোধে খঙ্গিয়া উঠিল।
নমাতিয়া থাক বুলি ভাৰ্যাক বুললা॥
তোৰ বোলে দিবো মন হৰিভকতিত।
যাঠি যজমান তেবে লাগয় এড়িত॥৭২৩
সবেয়ো গৃহস্থ মোক পোষে ধনে ধানে।
জানো তোৰ মনক ভেদিলে নাৰায়ণে॥
দুই হন্তৰ দ্বন্দ্ব লোক মুখত শুনিলোঁ।
এক দিনা তান গৃহে আপুনি আসিলোঁ॥৭২৪
এহি বুলি আসন দিলেক বসিবাক।
মঞি বোলোঁ নসসিবোঁ নেদিবা পীৰাক॥
বোলম্ভ বসিয়ো কিছো কথা আছে কঞ।
শুনি পাচে মঞি আসনত বসিলঞ॥ ৭২৫
বোলন্ত ব্ৰাহ্মণী খোজে হৰি ভলিবাক।
ষাঠি যজমান তেবে লাগে এড়িবাক॥
চল পায়া মঞি পাচে বুনিলোঁ বিনয়।
কৌণ্টি যজমানো তাৰিবাক নপিৰয়।।৭২৬
হৰি ভকতিসে পাৰি সংসাৰ তৰিত।
সমস্তে বিনাশী যত দেখা ধন বিত॥
আপুনি পণ্ডিত তত্ত্ব থাক জানন্ত।
যজমান সমস্তক মতাই আনিলন্ত॥৭২৭
