এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৮
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
দ্ৰব্য সাঞ্চে ঘৰে উপবাসে মৰে
বেপাৰৰে সীমা নাই।
কাল দেশ বুদ্ধি দ্ৰব্য দেহ শুদ্ধি
ভৈলে কৰ্ম্মফল প্ৰায়॥৩৭০
ইহাৰ মধ্যত ভ্ৰম প্ৰমাদত
যদি অঙ্গহীন ভৈলা।
ফলো নাহি তাৰ দুখ মাত্ৰ সাৰ
কৰ্ম্মী নষ্ট দ্ৰৱ গৈলা॥
যদি ফল পায় স্বৰ্গ ভুঞ্জে যায়
নুগুচে চিন্তা মনত।
পূৰ্ব্বকৰ্ম্মে টানি কেশে ধৰি আনি
পেলাৱয় নৰকত॥৩৪১
যিটো আত্মজ্ঞানী সবে মিছা জানি
শৰীৰে নগৰ তাৰ।
একে দুৱাৰক নিবোধ নাযায়
যাৰ নৱখান দ্বাৰ॥
নৱ দ্বাৰে আতি থাকি কৰে জ্যোতি
মোৰ দেহ নহে মানে।
যাৰ শৰীৰত অভিমান নাই
মুক্ত হোৱে সিটোজনে॥৩৪২
পাৰ্থে বোলে বাণী যত আছে প্ৰাণী
কেহো নোহে স্বতন্তৰ।
