এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮১
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
কৃকৰ বায়ুয়ে ক্ষুধা কৰে পুৰুষৰ।
কূৰ্ম্ম বায়ু চক্ষু মেলে ঘুৰে নিৰন্তৰ॥৩১৪
দেৱদত্ত বায়ুগোট হাঁমি কৰাৱয়।
মৰিলে যি গোটে নেৰে সেহি ধনঞ্জয়॥
মধ্যত কহিলো প্ৰাণ-বায়ু যেনমত।
দ্বাদশ যজ্ঞক কহো শেষ আছে যত॥৩১৫
কতো গুলা যজ্ঞ হয় নিয়ম আহাৰে।
চাৰিভাগ পেট দুই ভাগ অন্নে ভৰে॥
ভাগেক পূৰয় তাৰ জল পান কৰি।
অপৰ ভাগত বায়ু থাকয় সঞ্চৰি॥৩১৬
আহাৰ সঙ্কোচে ইন্দ্ৰিয়ৰ হয় লয়।
প্ৰাণতে অপান হোম আপুনি হোৱয়॥
এহিমতে যজ্ঞ কৰি অৱশেষ খায়।
সৰ্ব্বপাপে মুক্ত হুয়া ব্ৰহ্মপদ পায়॥৩১৭
এহিমতে বহুবিধ যজ্ঞ নিৰন্তৰ।
বেদব্ৰহ্ম কহে বাক্য ঈশ্বৰ মুখৰ॥
অযজ্ঞ জনৰ ইহকালে সুখ নাই।
পৰকালে ঘোৰ দুখ নৰকক পায়॥৩১৮
এহিমতে বিস্তৰ যজ্ঞতে কৰে নিষ্ট।
তথাপি সবাতো পৰে জ্ঞানযজ্ঞ শ্ৰেষ্ঠ॥
সমস্তে আছয় কৰ্ম্ম জ্ঞানৰ লগত।
গুৰু মানি জ্ঞান লৈবা উপদেশ তত্ত্ব॥৩১৯
