সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৭১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬১
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

যিটো স্বভাৱত অজ্ঞ বিষয়ত মতি।
ইন্দ্ৰি নিয়মিব হেন কাহাৰ শকতি॥২১৮
পাৰ্থে বোলে নানা অৰ্থ তোমাৰ বাক্যৰ।
কৰ্ম্ম-যজ্ঞ কি কাৰ্য্যে উদ্যোগ কৰৈ নৰ॥
যদি কৰ্ম্ম কৰে প্ৰকৃতিৰ বশ্য যাই।
আৰ বিধি-নিষেধক পাইলা কোন ঠাই॥২১৯
শাস্ত্ৰ বেদ পুৰাণ যে সমস্তে উৰিল।
পানীত নালাগে নাও তৰতে বুৰিল॥
কৃষ্ণে বোলে তাৰ হেতু কহো উপদেশ।
সাৱধানে শুনিয়োক সখি গুড়াকেশ॥২২০
ইন্দ্ৰিয়ৰ মূল যত ৰাগ দ্বেষ দুই।
লোকক অনৰ্থ কৰে শত্ৰুৰূপ হুই॥
ৰাগ নাম তাৰে ইন্দ্ৰি বিষয়ক পাইলে।
যদি নপাৱয় তাক দ্বেষকাৰী বোলে॥২২১
দুগোটা পৰম শত্ৰু জানিবা অৱশ্য।
শাস্ত্ৰবিধি নিয়ম নুহিবে তাৰ বশ্য॥
ৰাগ দ্বেষ ভৈলে যে স্বভাৱে নেই বলে।
শীঘ্ৰে উটাৱয় যেন খেৰ নদী জলে॥২২২
যাৱদেকে ৰাগ দ্বেষে নুহি পাৱে লাগ।
ঈশ্বৰ ভজন নৌকা চৰিয়োক আগ॥
একে যুদ্ধ দুখময় হিংসা গুৰুতৰ।
ভিক্ষা মাগি খাইবে মন ভৈলা অৰ্জ্জুনৰ॥২২৩