সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৬৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৯
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

জগতৰ ঈশ্বৰ মই আৰো লক্ষ্মীপতি।
ইয়াৰ অধিক কিবা হৈবেক সম্প্ৰতি॥২০৭
যদি হেলা কৰি কৰ্ম্ম এৰো স্বৰূপত।
কৰ্ম্ম এৰি লোকে ধৰিবেক মোৰ মত॥
কৰ্ম্মে লুপ্তে নষ্ট কৰ্ম্মী পাপী হৈব নৰ।
মই নাশকৰ্ত্তা ভৈলো সকলো লোকৰ॥২০৮
লোক প্ৰৱৰ্ত্তাৱে জ্ঞানী কৰ্ম্ম লুপ্ত ডৰে।
অজ্ঞানীৰ থানে কৰ্ম্মফল এৰি কৰে॥
কৃষ্ণে বোলে সকামত যাৰ দৃঢ়মতি।
উপদেশ পাইলে নিষ্কামক নেদে মতি॥২০৯
তাক উপদেশ দিব নিবৃত্তি কিঞ্চিত।
সকামীৰ বুদ্ধিভেদ কৰিব কাচিত॥
উপদেশ নকৰিব পূৰ্ব্ব কৰ্ম্ম ত্যাগি।
উভয় জন্মত থাকি হৈব পাপভাগী॥২১০
সকামত পূৰ্ব্বে আছে তাকো নছাৰিব।
যেহেন স্বভাৱ ঘৰ তাক নিয়োজিব॥
যদি বোলা জ্ঞানী অজ্ঞানীৰ কিবা চিহ্ন।
প্ৰকৃতিৰ গুণত আপুনি হোৱৈ ভিন্ন॥২১১
গুণ ইচ্ছা ইন্দ্ৰিয়ে বিষয় কৰ্ম্ম কৰে।
মই কৰো বুলি অজ্ঞে অহঙ্কাৰে মৰে॥
মোক নভজয় যিটো জানিবা সাক্ষাত।
নিপিন্ধে তুলসী ৰক্তফোটা কপালত॥ ২১২