পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৬৫

৫৫

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

গুণে থাকি কৰে শুভাশুভ ধৰ্ম্মাধৰ্ম্ম।
পূৰ্ব্বৰ সংস্কাৰ যে আপুনি কৰে কৰ্ম্ম॥১৮৫
স্বৰূপে অজ্ঞানী বোলে মই জ্ঞানশীল।
কৰ্ম্মেন্দ্ৰিয় নিৰোধিয়া কৰ্ম্মক এৰিল॥
কিন্তু পুনু মন বিষয় আছে যাৰ।
যতেক চিন্তন ধ্যান কপট আচাৰ॥১৮৬
জ্ঞান ধ্যান কৰ্ম্ম তাৰ সকলেসে মিছা।
ইন্দ্ৰি লৈয়া মন চলে আপোনাৰ ইচ্ছা।
যি পুনু মনক নিয়মিল ভালমতে।
সৱ ইন্দ্ৰি বৈশ্য ভৈলা মনৰ লগতে॥১৮৭
যেনি তেনি মন চলে ইন্দ্ৰিয়ক লই।
যেন জীৱ নথাকিলে দেহ কিছু নুই॥
ঈশ্বৰক অৰ্পি কৰ্ম্ম কৰে ফলত্যাগ।
সেহি মুক্তযোগী যে পুৰুষ মহাভাগ॥১৮৮
জ্ঞানক ভক্তিক কৰ্ম্মে সাধে নিৰন্তৰ।
সেহিসে কাৰণে বোলে কৰ্ম্ম শ্ৰেষ্ঠতৰ।
নিত্য নৈমিত্তিক কৰ্ম্ম অৰ্পি কৰা বীৰ॥
বিনা কৰ্ম্মে নিষ্টে জানা নৰহে শৰীৰ॥১৮৯
যত কৰ্ম্ম সবে বন্ধ সাংখ্যবাদী কহে।
যদি ঈশ্বৰত অৰ্পে তেবে বন্ধ নোহে॥
কৰ্ম্মযোগী বিষ্ণু তাক জানা ধনঞ্জয়।
হৰিকৰ্ম্ম বিনে আন কৰ্ম্মেসে বান্ধয়॥১৯০