এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
অৰ্জ্জুনে বোলন্ত কৃষ্ণদেৱ কৃপাময়।
বিষয়ত নথাকিলে দেহ নৰৱয়॥ ১৫৩
যদি বিষয়ত থাকে ইন্দ্ৰি তাৰ বৈৰী।
আউৰ স্থিতপ্ৰজ্ঞ হুইবেক কেন কৰি॥
কৃষ্ণে বোলে মনে আত্মা নেৰে সৰ্ব্বদায়।
বিষয়ক ভুঞ্জে কাম ৰাগ দ্বেষ নাই॥ ১৫৪
এহিমতে প্ৰসাদক লভে অনন্তৰ।
দুখ গুচি বন্ধমুক্ত হোৱে জগতৰ॥
বিষয়ত ইন্দ্ৰি যাৰ ফুৰে স্বেচ্ছাচাৰে।
সেহিসে পুৰুষ জানা অমুক্ত সংসাৰে॥ ১৫৫
নাহি প্ৰজ্ঞা অমুক্তৰ বুদ্ধি নোহে ভাল।
তাৰ জ্ঞান সমাধি নাহিকে একাকাল॥
মনক ইন্দ্ৰিয়গণ দেখা কেনে কৰে।
পুৰুষৰ তত্ত্বজ্ঞান ততকাল হবে॥ ১৫৬
সকল ইন্দ্ৰিয় পুনু বশ্য নাহি যাৰ।
তাৰ নৰকৰ সখি নাহি পাৰাপাৰ॥
ঘৃতকুম্ভ সমা নাৰী পুৰুষাগ্নি জ্বলে।
ৰহস্য আলাপে নাৰী কৰে ততকালে॥ ১৫৭
সুবেশ পুৰুষ দেখি নাৰী মোহ যায়।
যদি পুত্ৰ ভাই হোৱৈ তথাপি বাঞ্চয়॥
এক মন চঞ্চল ইন্দ্ৰিয় পাইলে সঙ্গ।
যে নতিনীৰ বিহা বুঢ়ী কৰৈ ৰঙ্গ॥ ১৫৮
