সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৫৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৭
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

কৃষ্ণে বোলে স্থিতপ্ৰজ্ঞ কহিবো নিৰ্ণয়।
এৰি সংশয় যত মনৰ বিষয়॥ ১৪২
ত্যজি বিষয়ক চিত্তে আত্মত ৰময়।
সেহিগোট স্থিতপ্ৰজ্ঞ জানিবা নিশ্চয়॥
দুখ পাইলে উদৰিগ্ন হোৱয় যিজন।
মুখত যাহাৰ নাহি আনন্দিত মন॥ ১৪৩
প্ৰিয় অপ্ৰিয়কো ত্যজে এৰে ক্ৰোধ ভয়।
সেহি মুনি স্থিতপ্ৰজ্ঞ জানা ধনঞ্জয়॥
ৰিপুক নকৰে হিংসা পুত্ৰে স্নেহ নাই।
শ্লাঘ্য নকৰয় যিটো উপকাৰ পায়॥ ১৪৪
দুইজনে অন্যো অন্যে কৰে ঘোৰ দ্বন্দ্ব।
সঙ্গে থাকে কাহাকো নোবোলয় ভাল মন্দ॥
উচ্চ নোবোলয় কাকো নোবোলয় হীন।
প্ৰজ্ঞা প্ৰতিষ্ঠিত সেহিজন উদাসীন॥ ১৪৫
বিষয়ত সৰ্ব্বথা থাকয় ইন্দ্ৰিগণ।
অস্পৃহা আনিব পাৰে যিটো জন॥
যেন কূৰ্ম্ম অনায়াসে সঙ্কোচাৱে গাৱ।
যোগীৰ ইন্দ্ৰিয় সংযমৰো সেহি ভাৱ॥ ১৪৬
পাৰ্থে কৃতাঞ্জলি কৰি বোলে যদুপতি।
উপবাসী আতুৰৰ কেন নোহে গতি॥
ইন্দ্ৰিয় সংযম মাত্ৰে যদি গতি পায়।
তাসম্বাৰ দেখো বিষয়ত চেষ্টা নাই॥ ১৪৭