এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
২৫৭
ঈশ্বৰক নমানয় যিটো মন্দমতি।
বেদ শাস্ত্ৰ নজানিয়া যায় অধোগতি॥
প্ৰাণীক হিংসয় ঘোৰ উগ্ৰ কৰ্ম কৰি।
আপোনাৰ প্ৰীতি হয় শিস্নাদৰ ভৰি॥১১৩৫
দম্ভ দৰ্প হিংসা পৰনিন্দা অভিমান।
ক্ৰোধ পাৰুষ্য দ্বেষ এহিসে প্ৰধান॥
কৰ্ম্ম কৰে শ্ৰদ্ধা নাই লোকৰ দেখয়।
যেনমতে আনে আপোনাক প্ৰশংসয়॥ ১১৩৬
ৰাখোৱালে যেহেন নিন্দিত গীত গায়।
অবাক্যক ৰট যেন মহা তৃপ্তি পায়॥
সিযো সেহিমতে হিংসে অধৰ্ম্ম কৰ্মত।
মই জ্ঞানী শ্ৰেষ্ঠ যেন মানয় মনত॥১১৩৭
আসুৰী শুভাৱে থাকি মোত নহে জ্ঞান।
মোৰ কথা শুনি যেন ফাটে তাৰ কাণ॥
ঈশ্বৰৰ কৰ্ম্ম কথা যদি শুনে কাণে।
হাটে বাটে নিন্দা কৰি ফুৰয় দুৰ্জ্জনে॥১১৩৮
মই হৰিভক্ত বুলি লোকত ভাণ্ডয়।
হৰিনাম ৰতি ফুৰে বাতুলৰ নয়॥
যদি গুৰু উপদেশে হোৱে শাস্ত্ৰজ্ঞান।
তথাপি নস্মৰে মোক বখানয় আন ॥১১৩৯
যত কৰ্ম্মমানে আপোনাৰ ইচ্ছা কৰে।
আতে সংসাৰত পৰি উপজয় মৰে॥
