পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৩১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২২১
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

অমানিত্ব আদি কৰি কুৰিটা প্ৰকাৰ।
পৰম উপায় জানা ভক্তি সাধিবাৰ॥৯৬৬
যাক বোলে অমানিত্ব কথা কহো তাৰ।
গুণক প্ৰশংসা নকৰিবা আপোনাৰ॥
চাতুৰ্মাস্য কৰো বুলি মৎস্য মাংস খায়।
নখ ডাড়ি বঢ়াই ফুৰে লোকক দেখাই॥ ৯৬৭
এনুৱা লোকক ধৰ্ম্মধ্বজী বোলে লোক।
সেহিগোট দণ্ড কিন্তু তাক এৰিয়োক॥
কদাচিতো নকৰিবা পৰৰ পীড়াক।
অহিংসা নিশ্চয়ে বুলি জানিবাহা তাক॥৯৬৮
পৰে তাৰ মন্দ বুলি কৰে তিৰস্কাৰ।
সহিতে পাৰয় যদি ক্ষমা নাম তাৰ॥
তাক ধৈৰ্য্য বুলি স্বধৰ্ম্মক নিষ্ঠা কৰে।
আৰ্জ্জব বুলিব তাক বক্ৰভাৰ এৰে ॥৯৬৯
সেৱা কৰিবেক সদগুৰু চৰণত।
আছোক কপটবুদ্ধি নাহি সপোনত॥
বাহ্য শুদ্ধি কৰিবেক মাটি পানী লই।
ৰাগ নাথাকিলে অভ্যন্তৰ শুদ্ধি হই॥৯৭০
বিষয়ত ইন্দ্ৰিয়ৰ বৈৰাগ্য মিলন।
জন্ম মৃত্যু দুখে সংসাৰত হৈবে ভয়॥
মনৰ নিয়মে হৈব দেহৰ সংযম।
সুখ দুখ যদি হোৱে তাতো হৈবে সম॥৯৭১