এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮৮
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
সঞ্জয় বদতি শুনা অম্বিকাৰ সুত।
কৃষ্ণে দেখাইল ৰূপ আতি অদভুত॥
অনেক নয়ন বাহু শিৰ অসংখ্যাত।
কিৰীটি কুণ্ডল হাৰ শোভা কৰে তাত॥৮১৪
কঙ্কণ বলয় আঙ্গুষ্ঠিক পিন্ধি হাতে।
নানা দিব্য অস্ত্ৰ শস্ত্ৰ ধৰি আছে তাতে॥
সুগন্ধ চন্দন মাল্য বস্তু পিন্ধি পীত।
কেয়ুৰ কিঙ্কিণী কাঞ্চী কটি সমন্বিত॥৮১৫
দশে দিশ ঢাকিলেক নূপুৰৰ বোল।
কোলাহল শৱদে নুশুনয় মাত বোল॥
বদনৰ জ্যোতিতে উজ্জ্বল দিশপাশ।
অকালে প্ৰেলয় হেন কালে কৰে গ্ৰাস॥৮১৬
নাহিকে উপমা ৰূপ দেখি লাগ ভয়।
যেন এককালে কোটি সূৰ্য্যৰ উদয়॥
অদভুত ৰূপ দেখি ভৈলন্ত বিস্মিত।
হৰিষে আনন্দে ৰোম ভৈলা পুলকিত॥৮১৭
হেন দেখি ভয়ে ধনঞ্জয় মহাবলী।
দণ্ডৱতে পৰি মনে কৰি কৃতাঞ্জলি॥
প্ৰকৃতিক আদি কৰি মহদাদি তত্ত্ব।
তব শৰীৰত দেখো সমস্ত জগত ॥৮১৮
