সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৭০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬০
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

মই লক্ষ্মীপতি সৰ্ব্ব বিভৱ আছয়।
তভো জিনৈ যেনমতে শুনা ধনঞ্জয়॥৬৭৪
অৰ্চ্চন বন্দন সেৱা কৰে প্ৰণিপাত।
পৰম আনন্দ লভি তুষ্ট হওঁ তাত॥
পত্ৰ পুষ্প আমলকী বনহন্তে সই।
পৰম শ্ৰদ্ধায়ে মোক নিবেদিয়া দেই॥৬৭৫
তাৰ ভক্তি দেখি মই সন্নিকট যাওঁ।
স্নেহে অনুগ্ৰহে আনন্দ কৰি খাও।
আকো যদি নোৱাৰয় বোলে প্ৰিয়বাক।
অসমৰ্থ মই স্বামী কি দিবো তোমাক॥৬৭৬
ফল পুষ্প একত্ৰকৰণ বৰ টান।
তাকো যদি নোৱাৰে উপায় কহো আন॥
পুত্ৰ ভাৰ্য্যা গৃহ ক্ষেত্ৰ ধন জন যত।
আপোনাক আদি কৰি অৰ্পিব সমস্ত॥৬৭৭
ইন্দ্ৰিয় ব্যাপাৰ যত শয়ন ভোজন।
মনক অৰ্পিব নিয়া মোহোৰ চৰণ॥
অতীব সুলভ কহো আৰ তাত পৰ।
সৰ্ব্বথা কৰিয়ো মোৰ স্মৰণ নামৰ॥৬৭৮
মোত বিনা অন দেৱ পূজে নিষ্ঠা ভাগে।
পশু পক্ষী সম্ভাৰ বিস্তৰ ধন লাগে॥
যেন তুষ বাহানিলে চাউল নাহি তাৰ।
কৰ্ম্ম সাঙ্গে ফল নাহি দুখ মাত্ৰ সাৰ॥৬৭৯