সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৪১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩১
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

ঈশ্বৰক পায় জানিয়া তত্ত্ব।
সৰ্ব্বদা প্ৰকাশে উওৰ পথ॥ ৫৫৭
অন্য দেৱ পূজে সকামী হুয়া।
দক্ষিণ পথ অন্ধকাৰ মায়া॥
বিধৰ্ম্ম কৰ্ম্মক যিজনে কৰে।
ক্ষুদ্ৰ জন্তু হৈয়া পৃথিৱী ফুৰে॥ ৫৫৮
উত্তৰ দক্ষিণ দুগোটা পথ।
দুইৰো সুখ যোগী জানে সমস্ত॥
যদ্যপি স্বৰ্গ সুখ বুলি কহে।
যোগীক মোহিবে নপাৰে মোহে॥ ৫৫৯
পুৰুষ নাৰী যেন সঙ্গমত।
লাগে মনে সুখ মানে মনত॥
মিছা সুখ মানে মনৰ ইচ্ছা।
বিন্দুপাতে দেখে সকলো মিছা॥ ৫৬০
সাধিতে সুখ বহু বিত্ত ব্যয়।
স্বৰ্গৰো সুখ জান সি নয়।
ভক্তে হবিপদে পাৱয় স্থান।
তাতে মত্ত হুয়া নজানে আন॥ ৫৬১
তপ জপ যন্ত্ৰ বেদ অধ্যয়ন।
কৰ্ম্ম তীৰ্থ ব্ৰত দান প্ৰধান॥
সবাৰো ফল ভক্তি জ্ঞান দেখি।
জানি যোগযুক্ত হুয়োক সখি॥ ৫৬২