এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৬
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
মায়ায়ে মোহিত হৈয়া নষ্ট ভৈলা জ্ঞান।
এতে আন দেৱ সহ দেখয় সমান॥ ৪৭৮
দূৰ দেখি তীৰ্থ এৰি গৰ্ভ-জলে নাৱে।
আন দেৱ ভজিয়া অল্পতে ফল পাৱে॥
যেন পিতৃ মাতৃ এৰি ভাৰ্য্যাত বিশ্বাস৷
মোক হেলা কৰে মই নোহে যে প্ৰকাশ॥ ৪৭৯
যেন ধন পুতিয়া ব্যামোহ হুয়া মৰে।
নানা যত্নে আনি খাই তাৰ স্নেহ কৰে॥
সেহিমতে বিষয় সুখক বাঞ্ছা কৰে।
ক্ষুদ্ৰ দেৱ পূজি সংসাৰত মজি মৰে॥ ৪৮০
সত্ত্বগুণে বিষ্ণুক কহয় সৰ্ব্ব নৰ।
নীচ যোনি জম্ম হোৱে অকাৰ্য্য বিস্তৰ॥
কুট নাট জানয় বিদ্বেষ নোহে জন।
এহি বুলি বিশ্বাস নকৰে মোত নৰ॥ ৪৮১
শীঘ্ৰে ফল পাৱে অল্প তত কৰে আশ।
মোক হেলা কৰে মই নোহো যে প্ৰকাশ৷
তাতে মিসলাই পুজে স্বৰূপ নজানি।
যেন পানী মথন্তে যে নোপজে লৱনি॥ ৪৮২
মোৰ মিসলীয়া পূজা ঘোৰাৰ শৃঙ্গাৰ।
শৃঙ্গাৰত সুখ নাহি কটি ভাঙ্গে তাৰ॥
অভক্তৰ পুজা দ্ৰব্য নলওঁ সকলে।
যেন শিমলুৰ পুষ্প পৰি থাকে তলে॥ ৪৮৩
